Herkese Gunaydin,

hic uzatmadan konuma geciyorum.. Acik konusmak gerekirse Allaha sukur guzel bir hayatim var, 20 Yasindayim ve Bankada calisiyorum, yurt disinda yasiyorum, altimda arabam var, Saglikliyim, Ailem yanimda.. ama icimde bir bosluk var.. Birkac ay once Nisanlimdan ayrildim ve kendimi okadar bos hissediyorum ki. Sanki cevremdeki herkesin hayati mukkemmel de bir tek benimki bukadar bos gibime geliyor.. Yani insan icine cikmiyorum, surekli benim hakkimda konustuklarini dusunuyorum. Biraz da nisan atdigim icin utaniyorum acikcasi. elalem ne der diye cok takiyorum galiba.. Bu bosluktan nasil kurtulabilirim? Gezmek bir cozum degil benim icin cunku canim onu bile istemiyor..