Merhaba kızlar uzun zamandır yoktum, dertler birikti yine uğrayayım dedim. Benim dert ortağım sizsiniz. Eşimle aramda yaş farkı var. O benden buyuk. Bir suru soruna neden oluyor. Defalarca nereden evlendim ben naptım derken buluyorum kendimi. Benim mutlu olduğum şeyler ona uymuyor, heveslerim ve hayallerim ona cocukca geliyor. Umursamıyor beni dinlemiyor, anlamıyor coğu zaman. Gorucu usulu evlendim, bebeğim var. Defalarca yaptığım evlilikten pişmanlık duyurdu eşim bana. Şukredemedim, hevesimi kursağımda bıraktı. Kendimi birey gibi hissetmeme, kendimi savunmama izin vermedi. Hep sustum. Susturuldum. Susmak zorunda bırakıldım. Gun gectikce pısırıklaştım, korktum. Koşeye cekildim hayattan zevk almaz oldum. Asosyalleştim. Hissizleştim. Coğu zaman mutluluk rolu oynamak zorunda kaldım. Sanırım hep boyle de gidecek. Cunku o değişmeyecek. Bugun bana "Allah belanı versin" deyip kufur etti. Hemde ufacık bi heves icin. O kadar ağırıma gitti ki nasıl duzelirim nasıl duzelmiş gibi yaparım bilemiyorum.
Kendimi olgun biri olarak duşunurdum evlenirken, meğer olgun olunca yaş buyumuyormuş. İcim hala cocuk. Kalbi kırık yorgun bir cocuk. Hayatın tum yuku sırtıma binmiş dizlerim bukulmuş her an yere yığılacak gibi hissediyorum. O ise diğer odada ayaklarını uzatmış kahkahayla dizi izliyor..