Merhaba arkadaslar.daha once bir konu acmıştım.ilac saati alımıyla alakalı evet ben o antidepresanları aynı receteye uygun bi şekilde kullandım yakşaşık bir ayı gecti.ancak bende etki ettiğini sandığım ilacım fayda etmemiş.bugun bi ilham bi cesaret geldi iki cocuğumuda yanıma alıp evime yakın olan kırtasiyeye gittik.sonra oradanda bir 200m kadar uzaklıkta olan markete yaparım giderim diye bi gazla yoneldim ancak sokagımdan uzaklaştığım her adımda ayaklarım geri geri gitmeye başladı.hani cocuklar koşarak onden gitmese tutcam ellerinden eve geri gidecem.bi şekilde yetiştim onlara girdimde markete ama o an yaşadıklarımın tarifi yok.esasen cok moralim bozuldu yaparım evden cıkarım duşuncesi cesaretim oylesine kırıldıki anlatamam.eve kan revan icinde zor attım kendimi hemen elimi yuzumu yıkadım filan ama o stres oyle yorduki vucudumu ordan geldim gelili yattım.sanki dunyanın işini yapmışcasına yoruldum tum bedenim kasıldı.o korkuyu uzerimden atmak icin uyudumda ama uyandığımda ve halen moral olarak goctum yani bu kprkuyu yenemeyeceğimi artık tescillemiş gibi hissediyorum artık.ne bilim buraya bu konuyu neden actım artık verilen fikir oneri tavsiye ihtiyac duymuyorum artık bu hastalıkla yaşayıp bu hastalık benle beraber gidecek gibi umidimi yitirdim.yazma amacım yaşadığım hissiyatı paylaşmaktı sizinle.