Oncelikle hepinize merhaba. Lutfen hemen taşlamayın, Okuyun anlayın.
İki yıllık evliyim. Sizinle paylaşmak istediğim birsuru konum var. Kayınvalidem eşimi benden kıskanıyor. Fakat bu durum şoyle ki bende eşimi kıskanıyorum.Eşim annesinin yanında bana uzak, hic tanımıyormuş gibi davranıyor. Benimle sohbet etmiyor, surekli ailesinin yanında kacıyor benden.Ve bu beni cok değersiz hissettiriyor. Kayınvalidemle aynı şehirdeyiz haftada iki uc defa goruşuruz ve sanki eşimi aylarca gormemiş gibi davranıyor bir sarılıyor bir opuyor ama oyle boyle değil.Onlara gittiğimizde baya baya bana uzak davranıyor. Onceden boyle davranmazdı. Şimdi bir şey desem yuzume bakmıyor. Gelsin beni opsun koklasın istemiyorum ama yanıma oturmuyor, konuşmuyor onlardayken hep yokmuşum gibi davranıyor. Bende kıskanıyorum eşimi ,kayınvalidemi gectim herkesten. Dedim ki eşime benim yanımda annenle ya da bir başkasıyla bu kadar sarılıp opuşme kıskanıyorum dedim.Sonra eşim sarılmaz oldu benim yanımda.Zaten tek de gidiyor her gun yanına onda sarılsın opsun.Ama keşke eşime Demez olsaydım. Bir iki ay sonra kayınvalidemde oturuyorum misafirler falan var herkesin icinde bir gelin varmış kocasını annesinden kıskanırmış, annenle benim yanımda sarılıp opuşme dermiş diyor.Başka kişilerden, isimlerden bahsediyor. O an orda aklıma gelmiyor eşimin soylemiş olabileceği. Akşam oluyor eşime sordum zorladım ve itiraf etti soylemiş.Kayınvalidem beni istemiyor, her ay kavga cıkarır. Ne gorumcesi, ne eltisi, ne kocası ne de kayınvalidesiyle arası iyi değil. Ben gelmeden once eşimle de arası cok kotuymuş hep kavga ederlermiş. Hatta kaynpderim sen geldin de bunlar anne oğul birbirine girmez oldu dedi.Kayınvalideme gideriz evi temizlerim, hic yıkamaz bulaşıl falan tezgahın ustu tamamen doluyor. Akşamdan bir suru bulaşık,ama yine de hep yıkıyorum.Millet oturuyor hakara kikiri ben bulaşık yıkıyorum. (Makinesi bozuk) Kayınpederim bile soyledi sen gelmeden once de sorunluydu senlik bir durum yok diyor. Ama bana her kavgada ettiği kufurleri, soylediği iğrenc şeyleri bir turlu unutamıyorum ve eşim her kavgada soylenilenleri duysa da ya inkar ediyor ya da unutuyor.Ozenli sofralar, pastalar corekler kimseye yapmadığım hizmeti de yaptım.Benim bir saygısızlığım olmuyor.Başımı gorunce benim hep hayalimdi gelinimle karşılıklı sigara icmek diyor. Ya ben sigara kullanmıyorum diye boyle bir suru kotu itamlarda bulunuyor.Bunları eşimin yanında soyluyor.eşim hic seslenmiyor.Bir markete pazara gitmeyelim yeterki. Hemen bir şeyler topluyor o kadar gerekmez şey alıyor ki emrivakiyle bana odetiyor. Sanki oğlumun parası der gibi.Fakat bilmiyor ki bana oğlu değil annem gonderiyor.Şimdi eşim jandarma oldu ve eğitimi bitince tayinimiz cıkacak. Ama ben Oraya da surekli gelip kalacak diye korkuyorum.Soylesem eşime surekli gelmesinler benim de bir duzenim var diye ki eminim kızar.Zaten boyle soylesem ben yine en kotu olurum.Annesi beni istemediğini her kavgada acık acık soyluyor.Fakat eşim bir turlu kabullenemiyor istenmeyenin ben olduğumu. Annem sana kaynanalık yapmıyor diyor. Ama eşim yokken bana laflar sokuyor. Sofrada ya da otururken birisi benimle ilgili iyi bir şey soylese, guzel olmuş falan dese kayınvalidem sesli bir şekilde offf diyor ve bunu iki uc kez yaptı. Elinde yok şu duası yok şunu şoyle yapma duası falan.Ne zaman gitsem elinde kağıtta bir dua anne bu ney diyorum babayın cenesi cok acıldı kapansın diye okuyorum diyor. Ban yemek istemiyorum fakat cok daha kotu şeyler yaptığını kendi ağzıyla anlattı bana.40 yaşında kendisi ve ben bir şey giysem gidiyor aynısını ya da benzerini alıyor.Benimki genc yani hanımlar.Gorumcem deseniz 13 yaşında o da nefret ediyor aynı annesi gibi. Eşimi seviyorum o da beni seviyor gibi ama eşimden emin olamıyorum. Kayınvalidem yuzunden ayrılmak istedim gideyim kurtulayım dedim ama olmadı bir ay ayrı kaldık sonra tekrar barıştık.Yani kızlar evet kıskanmam, eşime soylediklerim doğru olmayabilir. Fakat neden eşimin gozunde ben kotu oluyorum, eşime bir turlu yaranamıyorum.Sizce ne yapmalıyım?