Kızlar selam,

Yolun sonunda ya ayrılık ya evlilik var o yuzden lutfen bu yardım bana yapacağınız en onemli yardım olacak.

Burada hic tutulmayan bi sevgilim vardı bilenler bilir Ayrılmıştık. Sonra ben tekrar barıştım dayanamadım, salaklık saflık ne derseniz diyin

Barıştıktan sonra her şey guzel devam etti bir sure daha. Sıklıkla yuzuk mevzusunu acmaya başladı, ciddileşmek istediğini belirtti. Ben de bu muhabbetler olunca ilişkiyi sorgulamaya başladım icime sinmeyen şeyleri duşundum ve şoyle bir şeyle gittim ona “bu konular benim icime tam sinmiyor, bunları cozmeden ciddi bir adım atmayalım”
Sonra delirdi ne demekmiş o, bir anda neden değişmişim vs. Ben de değişmediğimi, evlilikte o soylediğim şeyin olmamasını istedim. 2 hafta kavga dovuş derken konular hic bir yere bağlanmadan evlenme teklifi etti. Kabul ettim...

Sonra iğrenc bir donem başladı bizim icin. Ben problemli konuların cozulmesini beklemeden evlenmek istemediğim icin kendi kendime aşırı stres yaptım ve kotu bir psikolojiye girdim. Fazla hassas ve kırılgan bi moda girdim. Mesela bir cafede otururken hic birbirimizle konuşmadık (daha once de konuşmazdık pek) buna icerlendim baya uzuldum. Cunku ben sevdiğim insanla bıcır bıcır olmak isterim sacmalayalım gulelim konuşacak konu bitmesin isterim. Onceden onun o ketum yapısı rahatsız etmezdi beni ama işte ekstra hassas yapımdan dolayı icerledim. Ama ona soylediğimde de bağırdı cağırdı bana, ağlattı beni. Nerede oturacağımızı konuşurken de ben avrupa yakasını cok istemediğimi ama oturacağımı soyledim. Onceden de orta bir yerde oturacağımız konusunda anlaşmıştık ve bu onu anlaşmayı bozmak olarak algıladı. “Bu konular cozulmeden adım atmayalım” lafımı da aynı algıladı. 1.5 ayda yaşadığımız olaylar neticesinde bana haksız yere boyle bi damga yapıştırdı. Aşırı tahammulsuz davranmaya başladı bana. Ben en sonunda yanında ağladım, cok uzulduğumu soyledim, bu şekilde davrandığında evlenmekten korktuğumu soyledim. O da cok ustune gittiğim icin oyle olduğunu ama duzelteceğini soyledi.

En son konuya geliyorum.
Daha once de bahsetmiştim ben sevgilimle dışarı cıkmayı cok severim. Benimki de ev kuşu. Bu konudan cok delirmişliğim var. En son “ayda 3 kere benim istediğim şekilde dışarı cıkılacak” diye bir anlaşma yapmıştık boylece ben asla sorun etmeyecektim. Bu anlaşmaya hic uymadık, benim icimde de tabiki bu durum birikti.
Pazar sabahı kahvaltı yapmaya dışarı gideceğiz diye anlaşarak uyuduk ctesiden. Alarm kurduk. Bir uyandım ki alarmı kapatmış uyumuş. Gitmeyelim gec kaldık dedi. Gıcık oldum. Hayır gideceğiz dedim zorla duşa soktum. O sırada da kız kardeşi evde kahvaltı yapacağız sanmış ve marketten bir şeyler alıp gelmiş. Hal oyle olunca evde kalalım dedim ama uzuldum gercekten. Sonra kahve icmeye cıkarız diye değiştirdik planı. Kahvaltı hazırlamaya başladık ve erkek arkadaşım birden kız kardeşini de davet etti bana sormadan... en son 3 hafta once dışarı cıkmıştık ve onunla dışarıda başbaşa bir şeyler yapmayı cok istiyordum. Moralim cok bozuldu suratım duştu. Sordu neyin var diye. Soyledim. Hm tamam ozur dilerim AMA UZATMA dedi. Ben şok. Moralim daha da bozuldu. Hem kalbimi kırıyor duşuncesizlik ediyor hem de duzgun bi şekilde derdimi soylemişken tahammulsuzluk ediyor. Ben de o kahve icilirken suratım asık davrandım icimden gelmedi gulmek. 1 saat falan oturmuşuzdur. Ayrıldık evlere, ayrılırken de moralimin cok bozuk olduğunu gordu. Ama 6 saat hic konuşmadık, telafi etmeye de calışmadı. Araştığımızda kırık mısın hala dedi, evet dedim, biraz dengeli olsana dun cok mutluydun dedi, sonra konuşuruz dedi kapattı telefonu. Ben de iyice doldum, tahammulsuzluğunden icim şişti ve şoyle bir mesaj attım “1.5 aydır aramız cok kotu, tahammulsuzsun ve cozemiyorum. Bi kac gun ara verip bakalım mı neden tahammulsuzmuşuz niye boyle oluyormuş, boyle daha cok yıpratıyoruz ne dersin?” Dedim. İstemedi başta, tamam o zaman ben de istemiyorum dedim. Sonra istemeye başladı birden ve ara vermeye anlaştık.

Ertesi gun cok ozledim ve mesaj attım sensiz 1 gun bile gecmiyor dedim. Onu yuzuğu taktıktan sonra ara verelim demeden once duşunecektin dedi, ara verdik boyle olacak dedi nuh dedi peygamber demedi. Ustune cok gittim ama donmedi ben de bıraktım kendi haline. 2 gun gecti aradım bu akşam. Daha ne kadar surdureceksin bunu dedim. Ve başladı dokulmeye:

Ben cok değişmişim onceden her dediğine tamam dermişim sozunu ikiletmezmişim lafının ustune laf soylemezmişim artık her dediğine bi şey diyormuşum huzur vermiyormuşum onceden ben boğakızıyla ne kadar huzurluyum mutluyum diyormuş artık rota tam tersine donmuş ayrılmak istemiyormuş ama boyle de gitmiyormuş nolurmuş o kahve muhabbetini icime atsaymışım ya da guzelce deseymişim ki “tek gitsek daha mutlu olurdum” ve sussaymışım. Her şeyi uzatıyormuşum blabla.

Ben şok oldum ve telefonu kapattım cunku boyle bir profil hic değildim. Kızdığım şeyde gayet cıldırırdım soylerdim gonlum alınana kadar pas vermezdim falan. Totosu aşırı kalkmış bunun.

Şimdi nasıl yapmalı? Hic aramamalı mı? Yarın buluşup yuzuğu eline mi vermeli? Napmalı?