Merhaba hanımlar şu an cok uzgunum belki burda icimi dokerim birileri beni rahatlatır diye yazıyorum.pazar gunu yeni bi eve taşındık ben bu semtten gitmek istedim eşimi ikna edemedim cevresi arkadaşları ailesi işi burda. ben 1.5 yıl once başka şehirden gelin geldim eşimin annesi 3.gunden bizimle kalmaya başladı.davranışları kesinlikle normal değil kendi de annesi de der ona deli diye .zararsız sevimli deliler vardır bu oylesi değil.sesi hic kesilmeyen sacma sapan alakasız konuşan durmadan kendini oven surekli beklentiler icinde olan bi şeyler isteyen biri.beni cok bezdirdi evlendiğimden beri.nisanliyken onu seviyordum evlendikten sonra o kadar karaktersiz hareketleri rahatsızlık veren konuşmaları oldu ki ona olan sevgim bitti.bir insan bu kadar duşuncesiz olur ancak.gelin onların gozunde her gun gidip hizmetini yapacak hasta olamaz hamileyse bile halsiz olamaz laf sokarsa alınmamalı vs vs.eşim de evlenmeden annesine sinir olurmuş evlenince anneci oldu.annesi her gun arar beni de onceden arıyordu ben acmaya acmaya artık coğu zaman aramıyor oğlunu arayıp cağırıyor o da sık sık gidiyor.bugun annesi ananesi teyzesi eniştesi hastanedelerdi.eşim taşındık diye izin aldı bu hafta.arayıp onu da hastaneye cağırdılar ki hic gerek yoktu eşim olmasa da işlerini kendileri hallederlerdi.eşim hayır diyemiyor ben ne yaparım umrunda bile değil.dun de ailesinin evindeydi.cocuğum 10aylık cok huysuz odadan cıktığımda ağlıyor bu yuzden diğer odalarda işlerimi o uyuyunca hallediyorum.eşim akşama kadar hastanedeydi beni aradı annemle geliyoruz diye.butun gun evdeydim cocuğumun olduğu odadan uyuduğu zaman haricinde cıkamadım bunalmistim.annesi geldi mi yatılı kalıyor daha once dedim 5dakkalik yer kalmasın zor oluyor benim icin dedim.annesine artık tahammulum kalmadı beni bu duruma o getirdi.ama asıl hata eşimde hic bi zaman sahiplenmedi beni hep geri plandaydim ne hissettiğim umrunda değildi.bu akşam yemeği yerken cabuk yiyip kalktım yuzum asık hic yanlarında durmadim sen cocuğu oyala.ben işleri yapiyim dedim eşime.az once de geldi senin annen gelsin ben de aynısını yapcam dedi.ben bi şey mi diyorum size git otur annenle dedim.durup bana ters ters bakiyodu beyinsiz salak senin kaynanan gelmiş ne işi oturcaksin yanında bizimle muhabbet etceksin dedi.bir suru laf saydı bağırdı annesi geldi eve gidiyom bi daha gelmem dedi.eşim bak iyi mi oldu boyle yaptın akşamdan beri surat yaptın filan dedi gitti annesiyle aynı odada yatıyor.eşimden de ailesinden cok soğudum.hic biriyle iyi olmak gibi bi isteğim kalmadı bu surekli eşimi cağırmaları onun gitmesi benim davet etmediğim halde gelmeleri eşimin dusuncesizligi artık hepsinden soğudum bu aileye gelin olduğuma pişman oldum.ne yapacagim bilmiyorum iyimser hic bi şey duşunemiyorum
Kaynanamın yatılı kalması ve eşimle kavgamız
Hayatın İçinden0 Mesaj
●1 Görüntüleme
- ReadBull.net
- Kültür & Yaşam & Danışman
- Hayatın İçinden
- Kaynanamın yatılı kalması ve eşimle kavgamız
-
26-09-2022, 01:56:21
Merhaba hanımlar şu an cok uzgunum belki burda icimi dokerim birileri beni rahatlatır diye yazıyorum.pazar gunu yeni bi eve taşındık ben bu semtten gitmek istedim eşimi ikna edemedim cevresi arkadaşları ailesi işi burda. ben 1.5 yıl once başka şehirden gelin geldim eşimin annesi 3.gunden bizimle kalmaya başladı.davranışları kesinlikle normal değil kendi de annesi de der ona deli diye .zararsız sevimli deliler vardır bu oylesi değil.sesi hic kesilmeyen sacma sapan alakasız konuşan durmadan kendini oven surekli beklentiler icinde olan bi şeyler isteyen biri.beni cok bezdirdi evlendiğimden beri.nisanliyken onu seviyordum evlendikten sonra o kadar karaktersiz hareketleri rahatsızlık veren konuşmaları oldu ki ona olan sevgim bitti.bir insan bu kadar duşuncesiz olur ancak.gelin onların gozunde her gun gidip hizmetini yapacak hasta olamaz hamileyse bile halsiz olamaz laf sokarsa alınmamalı vs vs.eşim de evlenmeden annesine sinir olurmuş evlenince anneci oldu.annesi her gun arar beni de onceden arıyordu ben acmaya acmaya artık coğu zaman aramıyor oğlunu arayıp cağırıyor o da sık sık gidiyor.bugun annesi ananesi teyzesi eniştesi hastanedelerdi.eşim taşındık diye izin aldı bu hafta.arayıp onu da hastaneye cağırdılar ki hic gerek yoktu eşim olmasa da işlerini kendileri hallederlerdi.eşim hayır diyemiyor ben ne yaparım umrunda bile değil.dun de ailesinin evindeydi.cocuğum 10aylık cok huysuz odadan cıktığımda ağlıyor bu yuzden diğer odalarda işlerimi o uyuyunca hallediyorum.eşim akşama kadar hastanedeydi beni aradı annemle geliyoruz diye.butun gun evdeydim cocuğumun olduğu odadan uyuduğu zaman haricinde cıkamadım bunalmistim.annesi geldi mi yatılı kalıyor daha once dedim 5dakkalik yer kalmasın zor oluyor benim icin dedim.annesine artık tahammulum kalmadı beni bu duruma o getirdi.ama asıl hata eşimde hic bi zaman sahiplenmedi beni hep geri plandaydim ne hissettiğim umrunda değildi.bu akşam yemeği yerken cabuk yiyip kalktım yuzum asık hic yanlarında durmadim sen cocuğu oyala.ben işleri yapiyim dedim eşime.az once de geldi senin annen gelsin ben de aynısını yapcam dedi.ben bi şey mi diyorum size git otur annenle dedim.durup bana ters ters bakiyodu beyinsiz salak senin kaynanan gelmiş ne işi oturcaksin yanında bizimle muhabbet etceksin dedi.bir suru laf saydı bağırdı annesi geldi eve gidiyom bi daha gelmem dedi.eşim bak iyi mi oldu boyle yaptın akşamdan beri surat yaptın filan dedi gitti annesiyle aynı odada yatıyor.eşimden de ailesinden cok soğudum.hic biriyle iyi olmak gibi bi isteğim kalmadı bu surekli eşimi cağırmaları onun gitmesi benim davet etmediğim halde gelmeleri eşimin dusuncesizligi artık hepsinden soğudum bu aileye gelin olduğuma pişman oldum.ne yapacagim bilmiyorum iyimser hic bi şey duşunemiyorum