Merhabalar..
Tam da dediğim gibi cok zor insan olmak, yaşamak.
Belki psikolojik destek alırsam rahatlayacağım, ancak sizlerin de bakış acılarına ihtiyacım var. Umarım sıkılmadan okur ve destek olursunuz..

Her şeye ofkeliyim,her sozcuğu kafamda evirip ceviren biriyim ama hastalık boyutunda değil bu bi dursun.
Bu durduk yere olmadı elbette. Kucukluğumden beri aileme aşırı fedakarlık yaptım maddi ve manevi. Hep destek oldum. Okurken calıştım babama verdim niye, onlar mutlu olsun da ben oyle mutlu olurum!! Kardeşlerime de oyle kendime değil onlara harcadım. Kac yaşına geldim kendime harcamayı pek beceremem!
Diğergamlığı en tavan haliyle yaşadım.
Ailem ev alırken yuklu miktarda destek oldum bekardım o zaman. Şimdi evliyim ev aldık ama borcluyuz. Belki evi aileme değil kendime alsaydım şimdi borcsuz şekilde ev sahibi oluyorduk.
Butun bunlar icin pişmanım. Ailem canım tabiki onları cok seviyorum. Ama butun bunlar kafamı kurcalıyor. Diyemem ki onlara haklarımı geri verin..
Belki bunları duşunmem bile ayıp ya da en buyuk ayıbı kendime yaptım.. Siz soyleyin siz olsanız ne duşunursunuz, ilerde haklarımı savunmalı mıyım?
Bu arada ailem hep, hakkımın onlara cok gectiğini belirtir.
Dipnot.. Yukarıda belirttiğim gibi her sozleri de batıyor. Bazen onları ozlemediğimi duşunuyorum. İki ayrı ama yakın( iki saatlik) şehirlerde ikamet ediyoruz.