ben o kadar mutsuzum ki.

yaşamayı severdim. eskiden sevgilim şimdi kocam olan kişiyi deli gibi severdim.
merhametliydi. beni el ustunde tutardı. cevremizdekiler bile farkındaydı, aşkla bakıyor sana derlerdi. ben de ona oyleydim. cok iyi anlaşıyorduk. seneler sonra kavuşmuştum ben ona. allahım diyordum daha mutlu olamam.

işini cok seviyordu. insanın sevdiği işi yapması onemli bilirsiniz. sabah kalkıp şarkılar soyler mutlu mesut giderdi işine. bende onu oyle mutlu gorunce daha da mutlu olurdum. iyi de maaş alıyordu 6 bin civarı. aylar gecti bulutların ustundeydik kızımız olmuştu.

sonra bir gun işten cıkarıldı. kızımıza eşim bakmaya başladı buyumuştu 1 yaş civarıydı zaten. eşim 1 seneden fazladır işsiz. gelelim asıl meseleye eşimin psikolojisi gittikce bozuldu goruyorum bunu. her şeye aniden ofkelenen biri oldu. ozellikle bana karşı. tahammulsuz, beni incitmekten cekinmeyen bir adam var karşımda. o bana soylendikce ben ona soyleniyorum. en sevdiğim insanı kaybettim ben.

dun akşam kıza corba icirirken onunda kendimin de ustumuze doktum biraz. bağırıp cağırmaya başladı. ne bicim yediriyorsun her tarafı batırdın diye. ben takılmam oyle yok halıya dokulmuş yok ustumuze dokulmuş. ama eşim hemen sinirlenir. 2 yaşındaki cocuk hala kendi kendine yemiyor yemek. eline kek poğaca veririm al şunları yere dokuluyor der hemen. ya dokulsun ne var elektrikli supurgeyi calıştırmakta. cocuğun gelişiminden daha mı onemli. resim cizsin diye kalem kağıt veririm al hemen kalemi yerleri boyayacak koltukları boyayacak diye soylenir. bi yoruldum uykusuzum desem sen hep soyleniyorsun bıktım aynı şeyleri duymaktan diye başlıyor. ben sana derdimi hic mi anlatamayacağım diye bende başlıyorum. bağırıp cağırmalar birbirimize karşı. aradan 10 dakika geciyor gelip opmeye calışıyor. sen kendin dengesizsin benim de dengemi bozdun dedim dun. bunun gibi eften puften kavgalar, her defasında gelip gonlumu almaya calışmalar..

her şeye karışıyor her şeyin icinde. ustumu başımı parcalayıp yeteeer diye bağırıp ağlamak geciyor icimden. yarım saat markete gitse o arada da cocuk uyuyorsa bayram ediyorum resmen. eski gunlerimdeki gibi 4 sene yalnız yaşadığım anlara geri donuyorum. allahım diyorum ne buyuk mutlulukmuş ve ben nasıl farkında değilmişim.

iş arasın bulsun deseniz o secenek 1 sene daha gundemimizde yok ( yazamayacağım şeyler var iş bulsun yazmayın yani boşuna )

ben bu adamla ne yapacağım ? sakin ol alttan al bu adam boyle değildi diye teskin etmeye calışıyorum kendimi. bitecek bu kotu gunler siz yine aynı olacaksınız desem de aynı olacağımıza olan inancım her gun bitiyor.. belki 2-3 seneye her şey duzelecek ama bizden cok şey goturdu..