Kıskanclık duygusu icimi yedi bitirdi resmen. 1,5 yıllık bir ilişkim oldu Yaklaşık 7 ay once bitti. Onu cok ozluyorum herşeyiyle. biliyorum oyle kolay olmayacak unutmak. Onunla ilgili başkasıyla konuşmaya bile cesaret edemiyorum. Hemen gozlerim doluyor ağlamaya başlıyorum. Bu satırları yazarken bile tutamadım kendimi. Ama biliyorum ki mutlu olamayacaktık olmayacaktı.. sorun şu ki bu kişinin eski eşini ilişki boyunca cok kıskandım kavgalar ettim durdum hep onla ilgili paranoyak oldum. Ama cok haklıydım. Onunla ilgili bir kac yazışmayı okudum asla aklımdan cıkmıyor. Bir gun evini karıştırdım Bir kenarda cantada kadın bunla ilk mesajlaşmalarını flort donemindeki konuşmaları yazmış ve saklıyordu onun evinde kalmış. onları okudum. benim onda gorduğumu bir başka kadının gormesi ve onunda ısrarla o kağıtları atmaması beni cok ama cok etkiledi. Ne o yazışmaları ne o kağıtları ne de kadının guzelliğini unutamıyorum. Surekli herkesi o kadına benzetmeye başladım. Kadının profiline giriyorum surekli tekrar barıştılar mı soyadını değiştirmiş mi diye bakmak icin. Bu duygu bir turlu gecmiyor. İcimi kemirdi resmen. Birgun adamı belki unuturum ama bu kıskanclık hic gecmez diye cok korkuyorum. Cunku hic ama hic azalmadı. Ozlemim belki azalır ama bu duygu gitmiyor benden. Ben hic boyle bir insan değildim. bitmiş olsada hayallerimi yaşamış resmen kadın onunla.. siz nasıl ustesinden geliyorsunuz bu duyguların...