Merhabalar herkese. Benim derdim, cocuklara genel olarak uyuz olmam. Bunun neresi dert diyeceksiniz, hamileyim şu an. İki aya doğum olacak tahminen. Korkum, cocuklara olan bu tutumu kendi cocuğuma da gosterir miyim? Bundan korkuyorum. Aslında kardeşlerimi cok severdim, kucuğu ozellikle. Hep şakalar yapardım, takılırdım ona. Ama şimdi buyudu haliyle boyle bir durum kalmadı. Ailede de bebek yok yıllardır, şimdi bizimki gelecek ilk torun olarak.

Cocuklara şu acıdan gıcık oluyorum mesela bir yaramazlık yapıyor insanlar aaa ne tatlı falan diyor ben icten ice sinir oluyorum cocuğa. Mesela kimsenin bebeğini sevesim gelmiyor, tatlı ve guzel bulsam da yakın hissediyorum. Bebekler cok sorun olmuyor ama artık iki yaşından sonraki cocuklara sempati duyamıyorum. Hele şımarık, ağlayarak istediğini yaptırmaya calışan bir cocuksa ailesini misafir etmek bile istemiyorum. Bir cocuk var mesela, yakın bir arkadaşın. Okul derslerine yardımcı olabilir misin diye rica etmişti gunde bir saat bize geliyordu cocuk. Hareketli, bilmiş bir erkek cocuğu. Allahım nasıl gıcık oluyordum cocuğa, belki coğu kişi tatlı bıcırık bir cocuk diye duşunur ama ben hic sevemedim. Soz verdiğim icin bir sure yardımcı oldum derslerine, bitince rahatladım resmen.

Sizce cocuğuma da boyle gıcık olur muyum yoksa o annelik duygusu bunu engeller mi?