Gecenlerde aynı iceriklerde bir konu acmıştım ve yazdiklariniz beni okadar rahatlattı ki.Daha sonra en yakın arkadaşlarım olmak uzere hep şu cumleler kuruldu bana karşı. "Eşin askeri personel ihtiyacın yok calışmaya" , "Cocukla geciremedigin vakitler geri gelmeyecek" , "Ben şimdi pişman oluyorum keşke calışmayıp azla yetinip cocuğumu kendim buyutseydim" "esin calışıyor neden bukadar zor birseyi goze aliyorsun(zor dedikleri de eşim doğu gorevinde bizi goturemedi, 1 sene sonra gelecek ve ben başka bir il de duzen kuracagim). Hatta kazandığımda "karar verdin mi gidecek misin?" diye defalarca sorulan sorular.Kendime geliyorum sonra bunları duyunca yine başa donuyorum. Adliye de memur olarak ise başladım 5bin e yakın maaş alacağım.Bu hafta sonu kızımı aldı buyuk bir oyun parkına gittik saatlerce oyun oynadık,evde zaman gecirdik.. yani bu Şekilde haftasonlarini değerlendirmeye calışıyorum. 1 sene babası da yanında olmayacak.8 aylikken doğu gorevine gitti.

En azından şunu duşunuyorum. Kızım buyuyecek belki kardeşi olacak.Ilerde okulu, kursu ve bir suru ihtiyacı olacak.Kizima iyi bir imkan sunmak adına butun gayem.Ama bana dost bulduklarım hic boyle konuşmuyor. Gercek dost boyle konuşur mu?