Cok cok ozur dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lutfen linc etmeyin beni
Gercekten cok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek icin uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hic kucuk bebek nasıl buyur yakından sahit olmadım gormedim yani sevdim en fazla bir kac saat o kadar.

Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana gulluk gulistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye duşunuyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukca ben de uyurum diye duşunuyorum.
Calışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız calışıyorum ve şunu duşunuyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani gunun sonunda evdesin işte, bebişle beraber gunler mis gibi gecer gibi geliyor.

Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Butun arkadaş cevrem cocuklu ve herkes bana bugunlerini cok arıcaksın, derdin mi yok cocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.

Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?

Bunu gercekten tum iyi niyetimle soruyorum, gercekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammulsuz ve hassas oluyor kadınlar.

Onemli not: Yeni anneler, bebiş buyutmuşler, tum anneler hatta, hepinizi operim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tum iyi niyetimle bunu yaşamadığım icin anlamaya calışıyorum.

Niyetim kimseyi incitmek değil.

Ve dilerim buraya, başına gelince gorursuncu bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya calıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim