Merhabalar,

Ben yirmi sekiz yaşındayım ve şimdiye kadar hic kimse ile bir ilişkim (erkek arkadaş/sevgili) olmadı, dahası ben bu durumu kafama cok takar oldum. Gun icerisinde, aklımda surekli yalnız olduğum duşuncesi var. Akşam kafamı yastığa koyduğumda da "bir gun daha gecti gitti ve ben bugunu de yalnız biri olarak gecirdim" diye duşunup duruyorum ve ne kadar acıdır ki bunu ne kadar suredir yaptığımı artık hatırlayamıyorum bile.

Şu anda oğrenimime devam ediyorum ve biliyorsunuz ki universitelerde, oğrenciler icin, gunluk yaşama kıyasla daha rahat bir yaşam var. Yolda yururken el ele tutuşan ciftler goruyorum, onlar icin sevinsem de benim yureğim dağlanıyor, cok merak ediyorum nasıl bir duygu diye. Gecenlerde yalnızca yan yana yurumekte olan bir cift gordum, ne el ele tutuşuyorlardı, ne birbirleri ile konuşuyorlardı, ne de birbirlerine bakıyordular, oylece usul usul yuruyorlardı, yalnızca yurumek olsa bile ne cok isterdim oyle huzurlu bir şekilde yurumeyi. Nitekim şimdiye kadar benim elimden hic tutan olmadı, gozlerimin icine bakan hic olmadı, beni sımsıkı saran biri hic olmadı. Bırakın anlamlı bir durumu, en son ne zaman biri ile rastgele, bir şey alıp verirken vs., bir temas yaşadım onu da hatırlamıyorum.

Şimdiye kadar aklımdan gecen birkac kişi oldu, hicbiri ile iletişime gecme teşebbusunde bulunmadım/bulunamadım. Yalnızca, uzunca zamandır aklımda olan son kişinin sosyal medya profilinde dolaşırken bir fotoğrafını yanlışlıkla beğenmem uzerine kendisi benimle iletişime gecti. Ben de “ok yaydan cıktı” diyerek kendisine durumu anlattım, ne var ki kendisi ilgilenmediğini belirtti. O istemedikten sonra benim yapabileceğim bir şey yoktu. Ben onca zaman hayaller kurmuşken, beni tanımak bile istemeyişine oldukca uzuldum ama sanırım artık yavaş yavaş bu durumu da unutuyorum. Hatta, biraz abes olsa da, bana gunaydın diyen kişiler icin bile “acaba benden hoşlanıyor mu” diye kaldırıp koyar oldum.

Sosyal medya kullanmam; okuldan eve, evden okula gidip gelirim; yaşadığım şehirde yakın arkadaşım yok ki yakın arkadaşlarım da benim hakkımda bu konuları onemsemez; dersler dışında zaman ayırdığım bir etkinliğim yok ki buna zamanım da yok, dolayısıyla lutfen kursa yazıl, spora git (bunca zamandır ilgilenen olmadığına gore herhalde guzel sayılmam, dahası şimdiye kadar hic iltifat eden de olmadı, ama kilom boyumun son iki hanesinden az), kulup etkinliklerine katıl gibi onerilerde bulunmayın. Zamanım olsa dahi bu gibi ortamlarda aradığım nitelikte kişiler bulunmuyor.

Elimde olsa bu konuları hic duşunmez, yalnızca oğrenimime odaklanırdım ama yapamıyorum. Lutfen “boş ver”, “aldırma”, “eğitimine odaklan”, “her şey olacağına varır”, “ozendiğin şeyler hic de oyle değil”, “ben yaşadım da ne oldu”, “bu gibi şeyler en ummadığın zamanlarda olur” vs. gibi basma kalıp telkinlerde bulunmayın. Acıkcası bu duşuncelerimi sizinle paylaşmamdaki amac nedir veya siz bana ne diyebilirsiniz ki hic bilemiyorum ama nedense yazmak istedim.

Okuyup zaman ayırdığınız icin teşekkur ederim, tavsiyeleriniz varsa bunları duymaktan memnun olurum.