Merhaba hanımlar, bu zamana kadar kendi kendime duşunduğum ve cevabıni bulamadığım bir sorunumu size danısmak istiyorum.

Arkadaşlar arasında ki hep en aranmayan sorulmayan biri benimdir.
Bir ortamda toplanildigi zaman, ya da ne bilim yolda orda, burda karşılaşıldığı zaman hep kenara itildigimi hissediyorum. Mesela konusulan bir konu hakkinda bir yorumda bulunurken cok rahat sozum kesiliyor, ustune konuşmaya başlıyorlar ve diğer herkes ben konuşuyor olsamda diğer insana kulak veriyor.

Bir yere gidileceği zaman ben unutkan kişi oluyorum.

Inanın o kadar ince duşunen, insanları gulumsetmeyi gayret eden bir yapım vardir ki. Her zaman gulumser tanimadigim insanlarla bile apt. Okul gibi yerlerde selamlaşır tebessum ederim.

Kesinlikle yaşadığım, gorduğum seyleri abartmadan, yalansız olduğu gibi anlatırım.
Ama arkamdan konuşulanlardan anladığım kadarıyla beni tanımadıkları gibi birde eleştiriyorlar.
Şimdi tekrar bir etkinlikle bir araya geleceğiz ve benim yine gardim duşecek.

Buraya gelene kadar yaşadıklarımı anlatsam sizde şaşırırsınız. Anlam veremediğim tavırlardan bıktım usandım. Takınacağım tavır ne olacak onuda şaşırdım.