Peşin not: biraz daha zorlasam manas destanına rakip cıkarmışım sanırım. Ozet olarak diyebilirim ki bir hamilenin hezeyanlarını iceriyor konu.

Ben mi abartıp kendimi şişiriyorum yoksa haklı mıyım bilmiyorum. Esasında olay sacmalıklar silsilesi ama arada geliyorlar işte.

5.5 aylık hamileyim. İlk 4.5 ayım gunde 2-3 hatta bazen 4 kez kusmakla gecti. Son 1 aydır karnımdaki sıpa insafa geldi de 2-3 gunde bir kusuyorum. Oğrendiğim ilk gunden beri, ozellikle ilk 4.5 ayı gercekten cok kotu gecmesine rağmen ay ben hamileyim, hastayım moduna girmedim hic. Aynı şekilde yemeğimi yaptım, evimle eskisi gibi ilgilendim, yatılı misafirimi hic şikayetsiz 20 gun ağırladım. Ama 2 gundur cok sinirliyim. Dun temizlik yapıldı evde. Perdeleri de yıkadım. Eşimden istedim asmasını, mırın kırın edince uzatmadım ben cıktım merdivene astım hepsini. Tırnağın varsa başını kaşı demişler. Sonra akşam eşim bunu oğrenince "vay sen nasıl dikkat etmezsin, hamilesin, ya bir şey olsaydı" diye hakkı olmayan bicimde kızdı, geciştirdim. Ama bugun de bana hala kızgınım deyince ben de "senden istediğimde halletseydin madem oyle" diye soylendim biraz.

İşte bu soylenme bi kapıyı actı sanki beynimde. Gecen ay adama "ben evi supururken cok yoruluyorum, nolur en azından haftada 1 sen hallet, ben hafta ici bi şekilde ustten gecerim yine" dedim. Yok efendim millet hamile hamile neler yapıyormuş, ben ancak evde got buyutuyormuşum, azar azar yapsam yorulmazmışım vs vs vs. Sonra soylediklerinden pişman olup evi supurdu o gun ama ben bir daha evi o şekilde tozlu bırakmadım. Yani evi benim dediğim gibi haftada 1 supurse dahi temiz yeri supurmuş olacağı icin yapmadı doğal olarak.

Balıktan aşırı derecede tiksindiğim icin yiyemiyorum. Gittiğimiz yerlerde hamilelik konusu konuşulunca o muhabbet illa ki balığa geliyor bir şekilde. Ben de yiyemiyorum diyorum ama bir anda benim cevval kocam arkadaşlarımızı da arkasına alıp balığın oneminden, benim istesem yiyebileceğimden, hic uğraşmadığımdan, kolaya kactığımdan bahsediyor. Şu hayattaki en nefret ettiğim şeyi yapıyor kısacası, başkalarının yanında beni kendimi acıklamak zorunda bırakıyor. Ki balık yediğimde ne hale geldiğimi kendi gozleriyle gordu bu adam.

Heves etti evvelki ay cocuk icin alışveriş yapalım dedi. Gittik mağazaya bakıyoruz, ne gereksizse el atıyor. Acıklıyorum "bak sen bunu alırsan kullanmama ihtimalimiz de var, pacayı sıvama hemen, bakalım eğer ihtiyac duyarsak alalım. Mahrumiyet bolgesinde değiliz ya hemen hallederiz" diyorum. Mağazanın ortasında sinirleniyor "sen de bırakmıyorsun cocuğuma bir şey alayım" diye. E adam seni duşunuyorum ben farkında değil misin acaba?

Hani bu saydıklarım dışında 5.5 ayı bana zehir etmedi elbette. Ama arada oyle şeyler yapıyor ki diyorum alayım yerden yere carpayım bu adamı.

Velhasılı kelam buyuk ihtimal ben abartıyorum ama hem bi yerlere yazmak istedim rahatlamak icin hem de emin olmak, birileri bana sen abartıyorsun, incir cekirdeğiyle uğraşma kardeş desin istedim. Ne diyorsunuz bu meseleye, napayım ben, alayım karşıma adamı konuşayım mı, konuşacaksam ne diyeyim? Yoksa beynimde acılan o kapıyı vesveselerin suratına carpayım mı?

Bir de kucuk not duşeyim. Hakkını yemeyeyim bu adam ilgilenir benle. %100 katıksız bir hanzo değil kesinlikle. Ayrıca hem fiziksel hem zihinsel olarak epey aktif olduğu ve yorulduğu bir işi var. Bu durumda ben de kendisinden cok bir iş beklemem evde, kendim hallederim. Ama arada delleniyorum işte