cevremde yeterince insan var aslında ama cok yalnızım... sadece ben varım ,ben ve ic sesim... aslında cok iyi dinleyiciyimdir , sır tutarım sonuna kadar bıkmadan dinlerim, destek olurum, en ufak sıkıntıda yanlarında olurum ve hayatın bana kazığı gel gor ki benim sıkıntılı anımda kimse yoktur yanımda... annem amaaaan takma kızım gecer der , en yakın arkadaşım o da bir şey mi bak benim başıma ne geldi der ve ağzımın payını alıp gene icimdeki dert ambarımın icini doldurmaya koyulurum . birde zamanı gelince soylediğini yuzune vuranlar vardır onlara bulaşamazsın bile korkundan... saymaya kalksan hergun konuştuğun insanları cokturlar bir insana yetecek kadar , her turlusu vardır ... dedikoducu olanı, nasihat vereni, her zaman yanındayımcılar , aman iyi oldacılar vs. vs. ama şans bu ya dinleyici sensin başkasına gerek yoktur ... yanık turkuler bir numaralı arkadaşın olur cunku birtek onların yanında ağlarsın ve kimseye soylemezler yarıda kesip kendi derdini anlatmazlar... bak az kalsın unutuyordum en iyi terapiyi kitaplar yapar senin icin en guzel nasihatları , umutları verir sana onlar sayesinde delirmeden ayakta kalabilirsin derdin yok zannederler.