İyi akşamlar.

Eşim ile ayrılma kararı almış bulunmaktayız. En azından ben bitirdim. Ne ara bitti, nasıl bitti, ne oldu da bitti bilmiyorum. Henuz bir avukatla goruşmedim. Haftasonu ailem, eşim ve ailesi ile konuştum sadece bu kararımı. Ailem kararı bana bıraktı. Eşimin ailesinin tepkisi elbette, "Cocuklarınız var," oldu. Eşim ise kararıma saygı duyuyor ama bir yanı uzgun goruyorum.

Her neyse uzatmadan... sevgili boşanma tecrubesi olan arkadaşlara sorum: boşanma gercekleşmeden once evleri ayırırken, kimin neyi alacağına nasıl karar verdiniz? Duşunuyorum duşunuyorum bir cıkar yol bulamadım. Evden henuz kimin ayrılacağı belli değil. Tencereden, beyaz eşyaya, yastığa, yorgana, havluya kadar kafamda deli sorular... boşanmada havluyu kafaya takan bir manyak benimdir orası ayrı. Cok detay isteyen bir şeymiş boşanmak onu anladım.

Evden gitsem komple diyorum, bir yanım cok uzuluyor. Akşam koca eve bir girecek bomboş... baba diye koşan cocuklar yok, ses yok. Burada oturmasa bari taşınsa diye bile duşunuyorum. Ben gidersem belki ust kata cıktığında bir bakacak cocukların odası boş, binbir ozenle sectiğimiz duvar kağıtları kalmış sadece. Uzuluyorum, uzuluyorum ama bu evliliğin devam etmesine artık imkÂn yok. İhanet yok. Şuan sebebini anlatmak istemediğim farklı durumlar soz konusu. İcimdeki her şey birbiriyle celişiyor.

Cevap yazamazsam kızmayın, sabah erkenden hem benim hem de cocukların doktor randevusu var. Hemen yazamayabilirim, iyi geceler.

Not: Tanıdık manıdık cıkar diye yazmak istemedim ama şizofreni. Ben yeni fark ettim, hic belli etmedi. Son 8 aydır falan az biraz ama son zamanlarda fark ettim. Kabul etmiyor, tedaviyi kesinlikle reddediyor. Annesinde de var ve ondaki sureci bildiğinden mi bu kadar gizli tutabildi bilmiyorum. 2018'den beri iceriği anlatmayayım ama bir şeyleri fark ettiğini soyledi. Ben deli değilim falan diyor, beni ikna etmeye calışıyor. Ben fark ettiğim noktada zaten evde sesli sesli kendi kendine konuşmaya başladı. Kucuğu anlamıyor ama buyuk kızım farkında her şeyin.