Cocukların duygusal gereksinimlerinin karşılanıyor olması onları mutlu eder. Guven duygusunun oluşması icin olumlu deneyimlere, başarılı eğitim yontemlerine ihtiyac vardır. Bebeğin yaşamla kurduğu bağla ihtiyac duyduğu guven duygusunun oluşturmak icin anne – babaya duşen gorevler vardır. Gelişim donemleri icerisinde olumlu ve beklenen adımlar ile birlikte zaman zaman yaşanan kriz donemleride bulunmaktadır.
Kazandırmaya calıştığımız her turlu becerinin eğitiminde unutulmaması gereken en onemli kısım “Cocukların yetişkinlerin kucuk formu” olmadıklarıdır. Konuşmanın akıcı ve anlaşılır kazanılmış olması onların bizim anlatmak istediklerimizin tamamını anlayacakları anlamına gelmez. Zihinsel ve duygusal olarak hazır olmadıkları bir seviyeden oğrenmelerini beklemek uzun ve mantıklı acıklamalar yapmak anlamalarını sağlamayacaktır. Tekrar tekrar sormaktan ya da davranışlarını tekrar etmekten vazgecemeyeceklerdir. Kazanılmasını beklediğimiz beceri icin cocuğun hazır olduğu basamaktan başlayarak ve adım adım ilerlemek kaygılarını azaltacaktır. Kaygısının gorulmuyor olması kendisini başarısız hissettirecektir. Zorlayan ebeveyne duyulan ofke ifade edilemediğinde sucluluk duygusu yoğunlaşır. Ofke ve tutturma krizleri, sebepsiz ağlamalar, sınır zorlamalarla karşılaşılır.
Cocukları ile iyi ilişki kurmayı anne – babalık rolleri dışında arkadaş olmak gibi yorumlayan ailelerde sorunların bir cok alanda yaşandığı gorulur. Cocukların guvenebilecekleri onları eğiten ve oğreten, sınırları cizen yetişkinlere ihtiyacı vardır. Cocuğun temel ihtiyaclarının karşılanmasında yaşanan sorunlar gelişim donemlerine gore farklılık taşıyabilir. Orneğin; 2.5 yaş donemi cocukların yoğun olumsuz duygu ve davranışlarının olduğu bir donemdir. Odasında yapılan değişiklikler annenin uykuya gecerken yanında olmaması, alışılmışın dışındaki sesler, goruntu ve davranışlar korkulara neden olabilir.
Psikolojik gelişim basamakları icerisinde sıklıkla rastlanılan uykuya gecişte anneye ihtiyac duyma bircok ailenin yaşadığı bir sıkıntıdır.
Cocuklar yurume ile birlikte dış dunyayı keşfederler. İlgilerini ceken objelere dokunurken onlarla ilgili deneyimler elde ederler. Bu deneyimlerin bir kısmı onu kaygılandırır. Annenin ve kendisinin ayrı bireyler olduğunu anlar. Engellenince ofke duyar. Cocuğun eğitiminde aktif olarak yer alan kişilerin kaygılı yapılarının olması cocuğun kaygılarını da arttırır. Olumsuz oğrenme deneyimleri, kaygılı ebeveyn tutumları, duygusal ihtiyaclarının anlaşılamaması cocuğun zorlandığı durumlarda rahatlama yontemleri aramasına neden olacaktır. Uykuya gecişte yanında olmanızı isteyen cocuğunuz daha uzun surede başarabileceği bu beceriyi sizin odada olmanızla sadece daha kısa surede gercekleştirecektir. Kaygısını gideriyor olmanızın rahatlığını keşfeden cocuk bu deneyimi tekrar tekrar yaşamak isteyecektir. Cocuğu kaygıdan uzaklaştıran tutumları gunluk yaşantımızda bircok defa tekrarlarız. Koruyucu anne – bağımlı cocuk ilişkisini yaratmak cocuk icin kolay ve guvenli bir yontemdir. Uykuya gecişte zorlanıyor olmak kabul edilebilir bir sıkıntı iken bu sıkıntıyı cozmek icin kullanılan yanlış yontemler bu surecin uzamasına neden olacaktır. Anne – cocuk ilişkisi ve tutumların değerlendirildiği goruşmelerle gelişme sağlanabilir.