Merhaba arkadaşlar,
Daha once de esimin issizliğiyle ilgili konu acmıştım, hatta buradan yardımcı olmaya calışan arkadaşlar olmuştu sağolsunlar.
Sorun şu ki eşim hala işsiz ve cok ciddi bunalıma girdi.
Bir yandan ona kızıyorum, erkek olarak iki senedir işsiz oturuyor, yeterince cabalasa iş bulur deyip ona karşı ofke duyuyorum. Ote yandan taksi şoforluğu icin bile konuştu ( becerebilir mi bilmiyorum) bende durakta tanidigi olan biriyle konustum, haber vereceğiz diyorlar ama donuş olmuyor.
Eşim muhendis bu arada.
Bir yandan eşim gozume aciz geliyor soğuyorum ondan, bir yandan onun icin uzulup destek olmaya calışıyorum. Cok karışık duygular icindeyim.
Iki cocuğum var ve ben asgari ucretle calışıyorum. Ev kira, evde zeytin yok, peynir yok, sut yok. Az once cocuklarin eline kuru ekmek verdim yesinler diye.
Kendimi o kadar yorulmuş hissediyorum ki. Eskiden ağlardım bol bol, artık aglayamiyorum da, bombosum sanki.
Bundan 5, 6 sene once 2 evimiz, bir arsamız, 2 arabamız vardı. Eşim muhendislik şirketi kurdu, batti sirket. Hepsini kaybettik.
Sizce eşim yeterince cabalamadigi, beceriksiz olduğu icin mi bu haldeyiz, yoksa gercekten iş bulunamıyor mu artık?
Hic saglikli duşunemiyorum.