Babannemi sevemiyorum. gormeye bile tahammul edemiyorum bazı zamanlar. icimde kin hic bitmiyor.
bundan birkac sene oncesine kadar babannem hayatımızda yoktu. zamanında annemi gelin olarak istememişti. babamda onun sozunu dinlemeyip evlenince onu da evlatlıktan silmişti.
şimdi kendisi epey yaşlandı. eli ayağı tutmuyor eskisi gibi. bakıma muhtac. bal kaymak olduğu gelinleri artık yuzune bakmıyor ve kendisi artık bizimle. arada buyuk gelinine gidiyor ama orada da buyuk gelin istemediği icin duramayıp geri geliyor. kucuk gelini hic birşekilde yanına almıyor tabi aramak sormakta yok.
kin duyma sebebim aslında tam olarak bunlar değil.
Eskiden koylerde eltiler kaynana vs. hep bir arada yaşardı. bizde o donemin bi kısmında oyle yaşamak zorunda kaldık. ve o zamanlar şuan bize melek gibi davranan bannemin tam bir şeytan olması ve ac bırakmaya kadar giden gaddarlıkları. diğer torunlarına sutunden etine yedirmesi bize ise kalan kırpıntıları vermesi. o torunları evde olmadığında yemek pişirmek yasaktı. annemde hic sesini cıkaramazdı. ona da ayrıca kızgınım.
annem doğum yaptığının ertesi gunu tarla bahceye goturup calıştırması, bu sebeple dikişlerinin patlması, lohusa kadını ac bırakması tabi anneme bunları yaparken diğer gelinlerinin uzerine titrerdi.
daha burada sayamadığım birsuru şey var. genel hatlarıyla boyle. onu sevemiyorum. aynı odada durmak bile istemiyorum. sanki omuzlarımdan aşağıya birşey bastıyor eziliyorum gibi hissediyorum. annemde aynı şekilde . yanında durmak istemiyor. surekli iş cıkartıp gidiyor yanından.
boyle nasıl gececek hayat bilmiyorum. ustelik yaptığı hicbirşeyi kabul etmiyor. sanki hic sorun yokmuş gibi bize nazlanıyor. surekli ilgi bekliyor. daha beter sinir oluyorum. ve de hala diğer gelinlerine toz kondurmuyor. kendi gitmek istemiyormuş onlara . yoksa onlar bakarlarmış. torunları onla yatmak icin kavga ediyormuş vs. arayıp sormuyorlar bile. hala kabullenemiyor.