Merhabalar. Benim 2,5 senelik bir iliskim oldu. İlk cinsel deneyimimi de bu kişiyle yaşadım. İlişki icinde de bana kiyafetlerime karışıyordu. Arkadaşlarımla dışarı cıksam ben gormeden nereye gidersen git ne yaparsan yap ne giyersen giy diyordu. Ben kıyafeti cok ciddiye almıyordum ara ara şort da giyiyordum bak gordun mu bir şey olmuyor diyordum biraz aşmış gibiydik ama yine de dikkat etmeye calışıyordum sevdiğim icin. Ama kapanmam icin de baya ısrar ediyordu. Ben kapanmaya cok sıcak bakan biri değilim ve neden ısrarla istediğini anlamiyordum ama etek şort değil de pantolon giymeye ozen gosteriyordum. İlk beraberligimi bu kişiyle yaşadım. Ama daha sonra tam bu yuzden bana kastî olarak nasılsa benimsin bana muhtacsin deyip kastî olarak kotu ve kastî olarak ilgi gostermeyecek şekilde davranmaya başladı. Cok psikolojim bozuk ve pişman oldum yaşadığım şeyden dolayı. Sen bana muhtacsin ben erkeğim nasılsa benimsin ister severim ister doverim der gibi cok korkunc davranıyordu. Ben de bana hep ilk beraber olduğun kişiyle evlen gibi bu zihniyette buyutuldugum icin ya da evlilik gibi konular bunların hepsi zihnimde ciddi ve mukemmel olması gerektiği şeklinde gorduğum icin kendimi su an bu beraberliği bitirmekte suclu hissediyorum. Fakat gercekten kadın cinayetlerinin ne şekilde olabileceğini anlamış oldum. Biri nasılsa benim diyerek kotu kalp kırıcı davranıyor kastî olarak kotu davranıp kastî olarak ilgisiz bırakıyor ve benden sonra seni kimse almaz benimle oldun istedigimi yaparım gibi davranıyor. Ondan bu hareketlerinden dolayı soğudum. Gururumu kırdı ve hala daha o davranışından sonra donup gelip devam etmek istedi. Bense en son kuzenimden fikir alarak nasıl cozebilirim dedim ve uzerimde toplumun baskısı olacağını bilmeme rağmen ona annem zaten yaşananları biliyor o oğrenecek bu oğrenecek umrumda olmaz beni rahat birakmazsan seni surundururum dedim. Bu olay psikolojimi bozdu sosyalleşmek istemiyorum pişmanlıktan bu cikmazdan dolayı olmek istiyorum. Hala daha ilk beraber olduğum kisiyle olmalıyım gibi duşunuyorum ama bu hatası geri donulemez ve ben sorumluluk altında kalıp ben cekiyorum. Perişan haldeyim ve kendimi taniyamiyorum. Bana gelgitlerim olduğunu soyluyor. Ben intikam olarak ondan sonra yani bana bu davranışı yaptıktan sonra onunla gorusmeyip kapıları telefonları acmayip başka kişilerle goruştum yakinlastim o da beni takip ettiği icin biliyor ve boyle bir cezaya gerek yoktu dedi. Sonra dondu yazık dedi. Ben de ona karşı fobi oluştu. Ayrıca kucukken yaşadığım başka bir durumdan dolayı kendime guvenim iyice bitti. Erkeklere karşı fobim oluştu. Herkesi direk başımdan atıyorum kotu davranıyorum insanlara kendimi acıklamak zorunda kalırım anlaşmazlık olur yanlış anlasilirim diye ve herkese kotu davranıyorum istemsizce cunku kimseye guvenmiyorum. Bana gelgitlerin var deyip depresyon sende kronikleşmiş seni de ilacla destekleyeceğiz falan diyor. Cok zayıflamışsin kilo al diyor. Beni psikopatca sevdiğini soyluyordu. Bana ses kaydı yolladı ve ses kaydında bana sen ilgi isteyen bir kızsın ve o ilgiyi sana hicbir zaman gostereceğimi sanmıyorum dedi. Kendisi de kardeşinin ona bulduğu kız arkadaşlarıyla goruşup bizim beraber gittimiz yerlere gitti. Bana senden sonra hep kizlar benim peşimden kostu diyor kardeşinin ona arkadaşlarını ayarladığıni soyluyor bana evlenmek icin mi yazdın diyor ama benim hayatıma biri girdiği icin bana yazık diyor işte isimlerini soyle diyor birden cok ozledim deyip gecenin korunde arıyor. Bu kişiyi hayatımdan cıkardım ama kopmakta zorlanıyorum ayrıca en son ona beni rahat birakmazsan o oğrenecek bu oğrenecek umrumda olmaz seni surundururum dedim ve numaramı sildi ama degerlerimi yıktım ve bir başkasıyla nasıl olurum bilmiyorum. İnsanlar dışarıdan sadece guzel bir kız goruyor ama icim kirlendi sanki. Beraber oldum evlenmedim diye kendimi sucluyorum. Erkeklere karşı guvenim kalmadi 2 defa beni dinlemeden ruhuma saldırı oldu biri kucukken yaşadığım bir şey diğeri de bu olay ve erkekler beni dinlemeden bana bir şey yapacak diye de korkuyorum. Bu olaylar 2016 senesinde yaşandı ama unutamıyorum. Beni dinlemeden ustume yurunmesi birden kastî olarak ustume gelinmesinin de şokunu yaşıyorum. Sizce ayrılmam iyi olmuş mudur? Gelgitlerimi nasıl yenebilirim nasıl unutabilirim? Hem unutamıyorum hem de bu davranışlar depresyona girmeme sebep oldu hatta akıl sagligimi yaşama isteğimi kaybettim bazen olmek istiyorum. Sizce ne şekilde dusunmeliyim nasıl sinirlarimi olusturup bu olayları nasıl unutabilirim? Kendi duşen ağlamaz da diyebilirsiniz ama onu hayatımdan cıkardım ama mutlu olamıyorum sanırım onay ihtiyacı hissediyorum. Ondan sonra başkasıyla da beraber oldum ama delirecektim neredeyse ve o kişiler icin de suclu hissediyorum ayrıca. Unutmakta zorlanıyorum. Sizce ne yapmalıyım? Nasıl unutabilirim nasıl iyi hissedebilirim? Enerjim modum duşuk galiba gercekten gelgitlerim var. Kendimi taniyamiyorum. Onunla olmazsam hayat devam etmeyecekmis gibi geliyor her şeyden korkuyorum. Onu terkettim hayatımdan cıkardım ama kafamdaki şey cok farklıydı şahsıma hakaret edilmesi ve ilgisiz bırakılmak bunu ustlenmek biraz ağır geldi. Ben ona bu şekilde sert cıkmadan once beni birden ozledim diye arayıp hayatımı sorguluyordu. Kadinlara o sevgilin o kocan denip susmak oğretiliyor herkes başına bela almamak icin susuyor madem yapmışsın o zaman devam et diyor. Zaten bu tarz adamlar mudahale eden kişilere de kotu davraniyor o kadın benim gibi duşunerek. Ama bana ilişki yurutecek kapasitem yok da dedi. Kontrol etmeye calışıyor hayatıma karışmaya calışıyor. Sonra donup evlenmek istiyorum cocuk istiyorum diyor. Ama hala bu yaptığı davranışı ve icimdeki korkuyu atlatamadim.onu hayatımdan cikardim. O kadar cok karmaşa yaşadım bu surecte bilincsizce o kadar hamle yaptım ki o kadar da savruldum ki kendime gelemiyorum. Evet evlenmeden yaşamış olabilirim ama seven insan stabil olarak ilgi gostermez mi? Ne olursa olsun. Benim omuzlarimda travma olarak kaldı. Tek bildiğim onu bir şekilde hayatımdan cıkardım. Biraz takıntılı biri birden bu kız benim deyip geri donebilir. Hem mutsuzum hem de korkuyorum. Derdimi paylaşmak istedim. İnsanlar yaşamak istemissin yasamissin kimseye hesap vermek zorunda değilsin diyor ama iyi insanları bile fark edecek farkındalığım isteğim yok. Bu kişiyi hayatımdan cıkardım. Okuluma hayatıma odaklanmaya calışıyorum. Sizce bu karar dogru mudur? İlerisi daha mı sorun olurdu? Hep ben erkeğim istersem sever istersem doverim rahatlığında ama bazen iyi de oluyor. Buna dayanamadım icin ayrıldım ve annem de destekliyor sağolsun buraya yazmam icin de destekledi cok şanslıyım ama bu korkuları bu yoğun karmaşık duyguları hep zihnimde yaşıyorum. Akıl verirseniz nasıl ne gibi yontemlerle atlatabilecegime dair cok sevinirim. Dertleşmek icin akıl almak icin yazdim. Okuduysaniz şimdiden teşekkur ederim.