3 yıldir evliyim 1 yıldır ayrı yaşıyoruz.O,bu,şu nedenlerle bir turlu dava acamadım.Zaten kendisi beraberken kıymet bilmiyor,ayriyken kıymetli oluyorum cocuğa bunu yapmaya hakkımız yok,ciddi bir sorunumuz yok diyor hep 2-3 kez tekrar denedik olmadı,şimdi de araya korona girdi dava acma işi askıda kaldı,neyse.

Oğlumuz 1.5 yaşında.Cocugu gormesine hic karismadim, babasını bilsin,ona da ihtiyacı var diye.. Kendisi kronik hasta olduğu icin idari izinli,cıkma yasağı olmadığı surece her gun bisikletiyle geliyor cocukla oynuyor akşam uzeri gidiyor.Oglum da ona benden daha duşkun gibi.Bazen bir yeri acısa baba diye agliyor,ara ara baba baba diyor,babası gelemediğinde kamera acıyor ,babası ona "op babayı "dediğinde telefondan defalarca opuyor,evdeyken "hadi beni de op "dediğimde beni değil gidip babayı opuyor.Acaba goruşmelerine sinir mi koysam ? Bunlara normalde sevinmem mi gerekir bilmiyorum, kıskanıyorum gibi

Gecenlerde aşıya goturdum hemşiremiz ayrı olduğumuzu biliyor.Siddet aldatma olayları yoksa donun derim dedi,cunku iki yaşından sonra bu cocuk icin artık siz bir hic olacaksınız babayi ister,oyun arkadaşı , beraber bisiklete binebilecegi , arkadaşlarına gostereceği bir bava ister dedi durmaz dedi.Daha cok canım sıkıldı.

Oyle mi oluyor ? Cocuklar babaya mi yoneliyorlar bir zaman sonra ve benim bu kıskanclığım gecici mi ,nasıl yenerim bunu