Karakter olarak kendimi tanıyamaz oldum cok dengesizim ..bı gun cok iyiysem sıfır ince fikir sıfır kotu dusunce modunda melek gibi etrafima enerji saciyorsam ertesi gun aksi nalet bir insan olabiliyorum ...hatta bir insanı eş dost arkadaş hatta kendi eşim cocuğum dahil ,birgun aşırı ustune dusuyorsam sevgiden gozyaşı dokecek kadar seviyorsam ertesi gun orn esime sebepsiz duşman gibi olabiliyorum ,cocuğuma bile oluyor bu duygular bazen hissiz oluyorum ona karşı bile bazende aşırı sevgiden koynumda uyutuyorum minik bir serce gibi bakıyorum bazende ondan cok bunaliyorum acaba ben cocuğumu sevmiyormuyum diyorum ...aileme dostlarıma karşı da boyleyim .beni en cok rahatsız eden huyum bir insnai aşırı seviyorum dur ogun ama ertesi gun bı hareketiyle nefret edebiliyorum ,bildiğiniz nefret igrenti ..bir sabah cok enerjk yaşam aşkıyla uyanıp gun boyu oyle iken , ertesi gun yorganin altından cıkıp ışık gormek istemeyecek kadar negtif oluyorum...bu durum psikolojik tedavi gerektirir mi ? Eğer gerekirse tedavi fayda edermi ? Bir insanın karakteri ilacla degisirmi?..