Kızlar konuya inanın nerden başlayacağımı bilmiyorum ama biraz toparlayarak anlatmaya calısacağım..
Benim maalesef biraz sorunlu bir ablam var. Yani ben kucukken beni gercekten olur olmadık her şeye doven (kardeş kavgası değil bildiğimiz dayak.) psikolojik sıkıntıları olan biri. Her şeyin başına donersek. Gercekten ablamdan ciddi dayaklar yedim hatta dorduncu sınıfa giderken beni doverken ayağımı kırmıştı?! Boyutları o derece buyuk dayaklar psikolojik şiddetler vs vs. Babam asker emeklisi normalde bal gibi bir insan olmasına rağmen tabii ki boyle şeylerde gozu doner diye annem hep saklamak zorunda kaldı. Zaten annemde babamda calışıyordu ben evde ya tektim ya da ablamla birlikteydim. Ancak akşamları bizimkiler geliryodu. Neyse cok uzatmayayım benim bu şekilde liseye kadar inanılmaz zor bir surecim oldu. Tabii ki bu arada ablamın evde cıkardığı her olayda babam kızmasın diye annemle hep benim ustume attık. Mesela ablam sevgilisinden ayrılıp bir gece butun evi başımiza yıktı ama resmen yıktı. Ayni oda da kalıyorduk dolapları devirdi benim kıyafetlerimi yırttı, yatakları bile yerinden sokup kaldırdı bağıra bağıra e tabii baabamda ister istemez kapıya geldi ve ne oldu diye sinirlendi adam. Annemde ablamı korumak icin Winnie odayı dağıtıyor ablası da delirdi ona sinirinden bu halde dedi ve azarı tabisi ben yedim yine.. Boyle boyle sayısız olaylar.. Tabii benim artık ablama tahammulum kalmadı ister istemez yani bana vuramaz elbette ama yalanları iftiraları maalesef durmak bilmeden devam ediyor.. Bu arada ablam 32 ben 23 yaşındayım. Annemde hep bir şekilde arada kaldı bu yuzden bu zamana ladar anneme hic kızmadım cunku babama gercekleri soylesrydi ablamı evden dahi atabilirdi.. O da bir şekilde korumaya calıştı belki doğru belki yanlış bir yolla. Ama gectiğimiz mart ayında babamı akciğer kanserinden kaybettik.. Bu kayıp ve hastalık donemi zaten inanılmaz ağır bir donemdi. Ben işim geteği şehirfışındaydım ve resmen ikiye bolunmek istiyordum elimden geldiğince de bolunup gidiyordum zaten.. Ama babam maalesef huy olarak beni ablam, ablamı da ben sanarak gocup gitti ve bu benim inanılmaz gucume gidiyor.. Yani bunu size anlatamam. Hani bu adamı karşına alıp bak baba ben senin sandığın insan değilim diye anlatılacak bir şey de değildi maalesef.. Ablam nedenini bilmediğim bir şekilde bana ve anneme accayip kin dolu bu hep boyleydi ama babama acayip duşkundu yani bize gorunen yuzuyle babama gorunen yuzu cok cok farklıydı. Babamın yanında hrp melek gibiydi. Ama bir yandan da annemi ve beni hep babama doldurdu.. Yani adam eşini tanıyordu elbette o yuzden biraz kavga etseler bile cok sorun olmadı. Ama beni hep kıskanc, kindar, kotu kalpli, bilgisiz, insanları onemsemeyen biri olarak bildi ve oyle değilim yemin ederim ki değilim.. Cok uzadı kusura bakmayın. Her neyse ben bu olaydan sonra tabi memlekete geldim cenazeden sonrada salgın sebebiyle annemle kalıyorum hala. Ablamda yakınımızda her gun goruyorum nerdeyse. Ama ben ne annemi ne de ablamı affedemiyorum. Evet annem sadece koruma istedi o da bilemezdi belki ama benimde bir sucum yoktu.. Annemi cok seviyorum ve cok duşkunumdur inanın o da beni gorunce ayakları yerden kesilir kızım geldi diye bir dediğimi iki etmez. Ama bu olaylardan sonra bana her dediği batar oldu surrekli kalbini kırıyorum sonrada oturup ağlıyorum uzuntumden. İnanın cok doldum ne yapıcam bilemiyorum da. Yazı da cok uzun surdu kusura bakmayın buraya kadar okuyanlara teşekkut ederim..