Merhaba,
başlıktan anlaşılacağı uzere derdim issizlik; dun acıklanan kpss kadrolarlariyla kucucuk olan umudum iyice sondu ve hicbir şeye hevesim kalmadı, yazarsam belki daha kolay olur, moralim duzelir diye dusundum.

Kendimi anlatmam gerekirse, 29 yaşındayım 4 yıl once muhendislik bolumunden mezun oldum, ilk başta ozel sektorde iş bulacağına emindim; bugun olmadı yarın, belki haftaya birşey cıkar diye diye zaman gecti bu arada her gordugum yere başvuru yaptım. yine azalmış ve sacma bir umutla ozel sektore başvuru yaparken 2018 kpss'ye girdim ve fena olmayan bir puan aldim.bu arada ozel sektorden umudumu kestim ve devlet alımı olur diye bekledim; bolumunden 2 yılda toplamda 27 kişi alındı, 2020 kpss icin hazırlanıyordum ama dunden beri o kadar bunaldim, sıkıldım ve umutsuzluğa duştum ki sınava girmemeyi bile duşunuyorum.

Ailemden bahsedersek Allah'a şukur idare ediyoruz, ailem hicbir zaman benden para esirgemedi ama artık kendi ayaklarımın ustunde durmak istiyorum. Etrafima bakıyorum herkes iyi-kotu duzen kurmuş; benim duzenin temizlik-yemek-kitap-internet. Okurken hicbisey yapamazsam metrodan birkac durak erken iner, yurda biraz daha fazla yuruyerek giderdim, her fırsatta uzun yuruyuşlere cıkardım.simdi evden cıkmıyorum. sukursuzluk yapmak istemiyorum insanların ne dertleri var, hastalıkları vs, nankorluk gibi de geliyor şikayetim ama bunca yıl emek verip bomboş durmak zor. En buyuk hayallerimden biri yurtdışında yaşamak onda da tanidigim, akrabam vs yardimci olabilecek kimsem yok.sanirim uzun oldu, yorumlarınız icin şimdiden teşekkurler.