1 bucuk yıllık evliyim. Oğretmenim. 28 yaşındayim. Gerekli mantık ve olgunluğa sahip olduğumu duşunuyorum. Ancak ne zaman ailemin bulunduğu şehre gitsem 2 gunde eski hayatıma sanki geri donmuş gibi hissedip tekrar babamın bekar kızı olduğumu duşunuyorum. Ve sanki universiteden baba evine donmuş gibi bir his oluyor icimde. Dolayısıyla vedalar eve geri donuşler sıkıntı oluyor. Gitmek istemiyorum hic bir zaman kendi evime. Eşimle aramızda hicbir sorun yok. İlgi alaka yonunden de oyle hatta bazen ilgiden bunalirim onunlayken. Kavga bile ettiğimiz yok aylardır. Şimdi yine bayram dolayısıyla gittiğimiz memleketimden ağlaya ağlaya geri dondum ailem de uzuldu tabi. Kendimi tutamadım onları da uzdum diye bide onun icin ağladım. Koskoca kadın utanmıyor musun cocuk gibi diye kendime soyleyip duruyorum ancak ben hala ailemden ayrı sehirde başka bir evde yaşamaya adapte olamadım arkadaşlar. Her gidis geliş drama haline geldi evlendiğimxen beri. İşin icinden cıkamıyorum fikirlerinize sunuyorum teşekkurler