Sadece merakımdan bu başlığı actım. Her şeyini kaybettikten sonra mutlu olan var mı?
27 yaşındayım bu yaşa kadar cekmediğim cile kalmadı desem yeridir. O kadar guzel bir evimiz vardı ki iki katlı bahceli manzaralı her goren hayran kalıyordu. Ama keşke bununla kalsalardı hased ediyorlardı gozumuzun icine baka baka keşke benim olsa diyordu 10 yıldır bu evdeyiz bir gram huzur bulamadık. Babam iflas etti her şeyimizi kaybettik. Ben iş bulamıyorum ve taşınmak zorundayız.
Onun dışında evlilik desen gelen kısmetlerime yine yeniden hased eden onunla kalmayıp onunu kapatan insanlar var etrafımda. surekli hakkımda yalan yanlış şeyler soyluyorlar. Halam kızları benden once evlensin diye yapmadığı kalmadı yani boyle yaşım da geciyor. Şimdi yeni bi hayata adım atacağız başka cevre başka insanlar ama her şey para ile oluyor nasıl gecineceğiz ne yapacağız? butun kayıplarım en guzel yaşlarım hep ağlamaklı gecti. Bazen olmek istiyorum cunku annem de beni senelerce ezdirdi zerre duşunmedi geleceğimi. Babam zaten hep batıyor. Anlayacağınız kaldım boyle bir sağlığım kaldı bir canım ama yaşım gectikce belki de bununla da imtihan olacağım. Var mı cidden bu kadar dibe battıktan sonra hayatı duzelen yoksa bir kere bataklığa girince bir daha cıkamıyor musun?