Herkese slm..hayatımın en zor gunlerini geciriyorum.. bazılarınız diyecek ki hayatta ne acilat var..evet aci cok..lakin onemsiz gibi gorunsede can acitiyor mu acitiyor..birinin sizi sevme sekline hayran olup ona adi oldugunuz oldumu hic!!! Ben oldum..bana bu kadar hayran bu kadar asik biri daha once hic gormemiştim..birbirimizi ne kadar cok sevsekte bunu insanlardan sakladik..cunku aynı zamanda benim uvey kardesimin akrabasıydı. zamanla bu vicdanımı rahatsız etti ve ben gerceği soyledim..iyi karşılamadı tabiki de..evlenmenizekimse izin vermez dedi..ben sadece aşkımı yaşamak istiyordum.. evlenmek formaliteydi ve ikimizinde sorumlulukları vardi aileler acısından... birgun onu bir kızla gordum..ona bakıp gulumsuyordu yakın duruyordu..Hic birşey yapmadım.. oda beni gordu..sadece ordan uzaklaştım.. sonra dayanamadım birşey yazmayayım dedim ama yazdım..dunde evlenerek yurt dışına gittigini duydum..yuregim hic bu kadar yanmamıştı aşk acısıyla.. birgun onu bir daha goremeyeceğim hic aklıma gelmezdi.. ben buna nasıl dayanacağım bilmiyorum..yaramı ne iyileştirir.. keşke zaman cabuk gecse..