Kızlar merhaba. Bir cocuğum ve 7 yıllık evliliğim var.
Cok şukur sağlığımız yerinde ikimiz de calışıyoruz,durumumuz iyi. Eşim işten eve gelen ve cocuğuna duşkun bir baba. Ama bana karşı ilgisiz,sevgisiz. Yani sevmiyor değil ama karısını sever gibi değil,şoyle soyleyim onun kızı,kardeşi gibiyim.
Hic bir kotu alışkanlığı yok. Karı koca olamamak dışında sorunumuz da yok. Kendini saldı henuz 30lu yaşlarımızdayız ama olu evi gibi evimizin ici..
4 yıl sevaştım durumu duzeltmek icin artık icimden de gelmiyor. Ona vefa borcum var diyorum,haksızlık etmeyim iyi biri evine cocuğuna duşkun diyorum ama hic mutlu değilim kızlar. Ne kadar nankorsun diyip kendimi de sucluyorum sanki herses cdk mu mutlu,hic değilse adamın gozu dışarda değil durust iyi biri diyorum ama icimdeki yaşam coşkusu isteği enerjisi bitti. Cocuk olmasa coktan gitmiştim. İcimden yemek yapmak bile gelmiyor surekli kacıyorum bi koşelere.. sevdiğim şeyleri bile sevemez oldum.. cok yorğun hessediyorum,yanımda yoremde olmasın istiyorum. Cok olumsuz konuşur cok şikayet eder cok eleştirir asla teşekkur etmez takdir etmez,gulmez,sohbet acmayı bırak telefonda alo bile demez soyleyeceğini soyler cat diye kapatır. Ne bi gunaydın ne iyi geceler..
Tatlı soz bakış guluş lux zaten. Karı koca hayatımız 5 yıldır yok ne elimi tutar ne sarılır,sıcaktan uyuyamıyorum diye salona bi gitti 5 yıl oldu yataklar ayrıldı..
Durust,temiz,sakin evin cocuğun benim de ihtiyaclarımı derhal karşılayan biri tum bunların otesinde
Hayatta ne tarafın daha onemli olduğunu bilmiyorum..
Kızlar ben yetinmeyi bilmiyor muyum ??