Yıllar yılı buraya binlerce konu actım lise yıllarından beri babam iciyor durumumuz kotu duzgun calışmıyor hep işten cıkıyor işsiz kalıyor kredi cekti etti diye. Ki batirdi krediyi filan da borcla kaldı oyle arada arayıp rahatsız ediyorlar kendisini o da odeyemiyorum diyip gecistiriyor iste banklarin devrettiği şirketleri.
Yaşı oldu babamın 54 . Annem 50. Kız kardeşim 23 ben 27. Ben bu surecte psikolojikmen baya coktum depresyon anksiyete tukenmişlik gecen yazı evde gecirdim calismayarak . O zaman babam calışıyordu neyseki . Derken ameliyat olması gerekti bel fıtığı cıktı . Aralık'ta oldu ameliyatini hala ağrısı var tam iyi olmadı ilac kullanıyor ickisini sigarasını bırakmıyor.
Şoyle ki ben psikolojim dolayısıyla mi yapım mi boyle bilmiyorm aşırı duygusalim surekli uzuluyorum buraya yazidgimda hep terkedin anneni alıp gidin demişlerdi o zaman gucum yoktu buna hala yok korkuyorum . Hem yapamamaktan hem babamın bizi oldurmesinden cunku kafası atınca napacagi belirsiz hemde annem yıllarca sindirildigi icin ikna olmaz gibi geliyor o da cok korkuyor daha kucukken kacıp gidelim evden demiştim ailemi oldurur deli bu bilmiyomusun demişti.
Babam bakıyorum normalde sohbet edince araştırmış etmiş ilkokul mezunu olmasına rağmen coğu şeyi bilen araştıran biri ne guzel keşke hep boyle olsak diyorum . Ama icince edince anca annemi sucluyor işine gelmiyor bahaneler buluyor anasız babasız buyudum diye. Kısaca belki kabullenmek istemiyorm ama sorumsuz ve hep dediğinin aksine ailesini duşunmeyen biri. Sorsan ailesi icin yaşıyor ama baksan sanki bekar sorumsuz hep boyle yaşayacak dayanacak dleik arıyor sorumluluk almak calışmak cabalamak istemiyor duzgun. İse girse hep ben bilirim ben ederim modunda lafa soze gelemez.
Bugun kizkardesimi işyerinden alıp geldi akşam zil zurna icmiş ayakta duramiyo konusamiyor bile kaza yapmadan zor bela gelmiş kardeşim.sinirden ağladı eve gelince ben uykudan kalkmistim. Kardeşim.bagirdi ne derdin var cocukların eline mi bakıyor nedir dedi babam.yattigi yerde hareket edemiyo tabi laf saydı boyle cocuk veren Allah'ın da diye.. hic boyle aklıma gelmezdi cocuğumun baba konuşacağı anneme.kiziyor . Annemin eli ayağı titriyor kadın o kadar sinmiş ki yıllardır tamam susun diyor bize hala babama acıklama yapıyor korkmuş kız Yolda gelirken cok korkmuş ondan diye. Bn kardesimle diğer odaya gectim.
Bu saat oldu duşunuyorum bir yandan depresyonla mucadele ederken surekli dongude donuyorum
Cozum yolu bulamıyorum neden cunku bn hep ailemle yaşamak istedim .. huzur istedim . Bugun ayrı eve cıkacağız desek ona da izin vermeyecek salca olacak babam kıyamet kopacak anneme gel sende desem annem gelir mi hic sanmıyorum korkudan belki alışkanlık bilmiyorum hic.. diğer yandan sanki o ameliyatlı calışamaz halde terketmiş olucaz o duşunmez ama ben vicdan yapıyorum sağlıklı duşunuyor muyum dusunemiyor muyum emin değilim..
Şu gunlerde zaten herşey zorken bnm.gibi ailesi olanlar icin daha da zor. Bu tarz yaşam hikayesi olan var mı aranızda ?

Ve evet korkagim kendime guvenemiyorum kendimi toplayamamaktan birden daha da dagilmaktan cok korkuyorum . Yazin 9 ay işsiz durdum cok depresiftim ataklar geciriyordum babam.o zaman calisiyordu bn duygusalligin dibinde idim yinede olsun ailem.yanimda diyordum bak bu duruma duştum kendime bakamazdm diyordum. Şimdi de oyle tek başına olabilenlere guclu kalabilen kere hayranım . Ben eskiden gucluydum ama.bu sorunlar ve depresyon beni boyle yaptı korkak. İnanın yarın ise gidicem acaba kotu olucam mi nasıl calisicam ben ne icin cabalıyorum bu donguden nasıl cikicam diye duşunmeden edemiyorum..