Merhaba,
29 yaşında , 5 yıldır kamuda calışan biriyim. Aslında şu zamana dek kesinlikle sorun etmediğim ama diğer insanların soylemlerinden hareketle artık bir acaba eşliğinde duşunmeye başladığım bir konu icin karşınızdayım.

Şoyle ki ben hicbir zaman şoyle ev alayım şoyle araba alayım şoyle bir yatırım yapayım derdinde olmadım. Oyle kalkıp cazır cazır para harcamadım ama istediğim şey ne ise butcem de karşılıyor ise o şeyi edinmeye calıştım. İlk atandığım yazdan itibaren gezip gormek istediğim ulkeler vardı, 20 kadarını gezdim, listem hala bir hayli kabarık. Spor yapmayı seviyordum ama okurken imkanım ve zamanım olmamıştı. Yuzme, tenis gibi kurslara katıldım, hala da devam ediyorum. Sonra her ay duzenli olarak kitap alışverişi yaparım. Cunku kitap okumayı seviyorum ve her ay oluşturduğum listedeki kitapları kutuphanem icin edinmeye calışıyorum . Kırtasiye urunlerini seviyorum, sinema , film , dizi,etkinlikler icin oluşturduğum ayrı ayrı defterlerim arac gereclerim var. Sonra cilt bakım urunlerini seviyorum, cunku eğer bakmaz isem bana ihanet eden bir cilt yapım var , ben de elimden geldiğince kendime bakmaya calışıyorum. Değişik cay ve kahveleri denemeyi seviyor, bu sebepten değişik uyelikler ile bunu surdurmeye calışıyorum. Alanım dışında veya yabancı dil icin seminer, kurs gibi etkinliklere katılmaya calışıyorum.Meditasyon, yemek , kitap, mekan , spor , eğitim konu ne olur ise farklı şeyleri deneyimlenmekten hoşlanıyor, araştırıyor butcemin bir kısmını bunlara harcıyor ve bundan oldukca mutlu oluyorum.

Şimdi bunları neden anlattım ? Ben tum bu aktiviteler ile kendimce kaliteli zaman geciren mutlu olan biriydim. Ama benimle aynı donemde atanan diğer arkadaşlarım ve meslektaşlarımın araba sahibi olması ya da ev almaya calışmasına da hak veriyordum. Herkesin kendine ait bir planı, duzeni var neticede. Misal ben de araba almak isterim ama kucuk bir yerde yaşıyorum ve yokluğunu cekmiyorum. Ev konusu da benim icin ileride duşuneceğim bir mevzu. Birikim yapıyorum ama bu tarz bir yatırım yapmıyor, paramı daha cok beni mutlu eden,bana keyif veren şeylere harcamak istiyorum. Ama diğer insanlar bunu boyle gormuyor sanırım. Etrafımda ozellikle iş arkadaşlarımdan gelen surekli bir bak bizim şuyumuz şuyumuz var ama senin ne evin ne araban var, işin zor iması geliyor. İşin tuhaf yanı da misal yaz icin bir yerlere gideceğimi oğrendiklerinde de oooh hayat sana guzel diyorlar ki onlar mal varlıkları ile benden cok cok daha iyi gezebilirler.

Olay onların ne dediği de değil aslında sonucta herkesin her zaman soyleyeceği bir şey vardır. Olay onların bana duşundurduğu şey, biliyorsunuz hem ulke hem dunya olarak zor zamanlardan geciyoruz acaba ben paramı doğru yonlendiremiyor, cok mu anı yaşıyorum ?