Yukarıda verilen acıklamalarla birlikte psikiyatrinin, bilim dilinde ortak olarak uzlaşılmış bir anlamı mevcut değildir. Psikoterapiye verilen anlamlar cok geniş bir yelpazeye yayılmaktadır. Bunlar, hasta ile hekim arasındaki her konuşmayı bir psikoterapi olacak şekilde yorumlayarak psikoterapiyi en geniş anlamıyla alan eğilimlerden belirli ruhsal hastalıkları, belirli tedavi teknik ve stratejileriyle, belirli şartlarda uygulamayı standardize etmiş olup, terimi dar anlamıyla kullanan eğilimlere kadar bir dağılım gostermektedir. Bu durumda karşımıza, muphem ve cercevesi cizilmemiş bir terim cıkmaktadır. Bazı bilim adamlarına gore, her hekimin her hastasına uyguladığı yaklaşım ozel bir psikoterapi iken; bazılarına gore ise ancak cok katı kuralların uygulandığı standardize edilmiş programlar psikoterapidir. Psikoterapi teknik bir bilimsel terim olarak ele alınacaksa mutlaka cercevesi belirlenmeli, programı yapılandırılmalı ve evrensel uygulanabilirliği standardize edilmelidir. Eğer psikoterapiden kastedilen şey; hastanın medikal ve cerrahi tedavi yontemler dışındaki her yontemle kendini iyi hissetme hali ise bu cok geniş bir alanı kapsamaktadır.

Bu bağlamda oğretmenin oğrencilere verdiği bilgilendirme, telkin, ikna, modelleme; din adamının cemaatinde uyguladığı benzer uygulamalar, ebeveynin evladına gosterdiği yaklaşımlar, şamanın halkına verdiği tılsımlı ve gizemli bilgi ve malzemeler sonucta bir etki yaratmaktadır. Bunların hepsine de psiko-terapotik etki demek mumkundur. Bir şeyin etkili olması farklı bir şey; bilimsel olması ise farklı bir şeydir. Bu etkiyi yaratan faktorlerin neler olduğu, etkin tarafın konumu, tavrı, hareketi, statusu ve mistik gucu gibi faktorler mi yoksa kullanılan malzemenin (konuşma, soz, tılsım, muska, buyu vs.) iceriği veya edilgen tarafın ic dunyasında hazırladığı şablonlar mı olduğu konusu tamamen ayrı bir araştırma konusudur.
Kaynak: DonusumSokagi