Somatizasyon bozukluğu daha cok kadınlarda gorulen, genelde 30'lu yaşlarda başlayan ve tedavi edilmezse bir omur boyu surebilen bir hastalıktır.
Oldukcada yaygın olan bu hastalığın tipik belirtisi, fiziksel hastalık bulguları ile seyretmesine rağmen yapılan tum muayene ve tetkiklerde bu hastalığa ait hicbir iz bulunmamasıdır. Bu fizik belirtiler, baş ağrıları bel ağrıları vb. her turlu bolgede ağrılar, uyuşmalar, titremeler, kalp hastalığını taklit eden belirtiler başta olmak uzere bir cok ceşit bulgu olabilir. Bu hastalar genellikle bir dahiliye ve fizik tedavi bolumune başvururlar. Bazen yanlışlıkla başka bir hastalık tanısı konulup ilac verildiği olursa da sonucta aslında fiziki (organik) bir hastalığı olmadığı ortaya cıkar. Bu soylendiği zaman hasta tatmin olmaz ve başka doktora gider. Giderek gitmiş olduğu doktorların, hastanelerin, dispanserlerin sayısı artarken, kullandığı ilacların artıkları bir cuvalı doldurmaya başlar. Cekmeceler eski tahliller ve filmlerle doludur. Her yeni gittiği doktora bunları da taşır. Doktorun bunları dikkatle incelemesini ve sonucta gercek hastalığını bulduğunu soylemesini bekler. Sonucta kullandığı ilac ya da aldığı moral telkin, 15 gun etkisini gosterir. Yine şikayetleri başlar başka bir doktora gitmek ister. Genelde cok soylenmesine karşı psikiyatristlere kolay gelmezler, gelse de psikiyatri tedavisini surdurmeye isteksizdirler. Cunku hastalığın bir tur psikiyatrik hastalık olduğunu kabullenmezler.

Hastanın eşi ve yakınları once panik halinde hastalarını doktorlara gotururken daha sonra sende bir şey yokmuş, niye hala inanmıyorsun, doktora gitmek icin ısrarlısın gibi sozlerle hastaya yuklenirler. Hasta ise hastalığını savunur. Sonucta kavga dovuş tekrar bir dahiliye hekimine yada dispansere giderler. Bu noktada hasta yakınları da yanılgı icindedir. Cunku hastalığı yok değildir, ciddi bir psikiyatrik hastalığı vardır ve başlarına pek cok iş acacaktır.

-Cıkardığı sorunların en onemlisi sağlık kurumlarına olan yuksek harcamadır. Hasta ve yakınları geri donup baktıklarında milyonlarca lira para harcadıklarını gorecektir. (Bir hastamız sağlık giderleri icin evini sattığını belirtmişti.)
- Bazı kurumlarda suistimale uğrayabilirler
- Yersiz ve gereksiz ilac kullandıkları icin gercekten hasta olabilirler.
- Surekli hastalıktan yakınan hastalıktan konuşan kişi kendisi de huzurlu olmaz ailesine de huzur vermez.

Tedavi yaklaşımında biz once hastaya ve ailesine bunun psikiyatrik bir hastalık olduğunu anlatmaya calışırız. Bu ozellikle hasta tarafından kolay kabullenilmez. Hatta bazı hastalar 'ben deli miyim?' gibisinden alınganlık gosterebilir.

İkinci aşama bunun tedavisinin uzun surebileceğini, hayata bakış acısını, yaşam tarzında değişiklik yapması gerekebileceğini anlatmak ve uzlaşmaktır. Bu uzlaşma gercekleşirse hastaya psikiyatristin onayı olmadan (O da bir doktordur, tıbbi hastalıkları bilir.) başka bir hekime yada tahlil ve tetkike yonelmemesi kuvvetle oğutlenir.

Son aşama analitik bir yaklaşımda bu hastalığın psikolojik ve yaşamının icinde gizli gizli koklerini aydınlatma ve cozumlemedir.

Bu hastalar bazı hekimlerin tercihinin tersine, ilacla tedaviye yanıt vermezler. Bircok hekim hastasını ilac kullanmaya yonelik şiddetli arzusuna direnemez ve ilacla tedaviye yonelebilir. Oysa dikkatli bir psikiyatrist araştırırsa hastanın diğer hekimlerce yerli yersiz verilip bircok psikiyatrik ilac kullandığını ve yararlanamadığını gorur. Sonuc olarak 1 yıllık bir psikoterapi suresince tedavi şansı % 80 'e kadar cıkar. Bu tedavi sadece hastalığının iyileşmesini değil, hayata yeni bir bakış acısı ile bakmasını da sağlayabilir.