Eşim ilk evlendiğimizden beri bana ailesi konusunda baskı yapan biri. Ailesi de keza oyle. Şimdi şimdi cizdim sınırımı. Cok şey yaşadık ve artık susmuyorum. Ama eşim anlamıyor hala beni kafayı yiyeceğim ya. Gecen haftasonu dışarı cıktık gezmeye. Haftada bir izin gunu var. Haftasonu iki gun oncesinden bana dedi ki seni bir yere gotureceğim. Nereye diye sordum soylemedi surpriz dedi. O gun geldi... demesin mi annemlere gidelim bayadır gitmiyoruz. Şok oldum tabi nasıl yani surprizin bumuydu. Ee goturmeyeceğim demedim ki akşam yemeğe goturecektim, oğlen annemlere uğrarız ne var dedi. Haftasonu bir gun iznimiz var onuda beraber gecirmeyelim mi hem haftaici erkenden eve geliyorsun o zaman gideriz annenlere dedim. Ne fark edermiş boyle bir kural mı varmış bilmem ne... soylendi durdu. Neyse gittik oturduk bir kafeye once. Dedi ki hadi koye gidelim (koyleri biraz uzak ama yakın sayılır) ikinci bir şok daha geldi bana tabi... şimdi mi dedim. Evet ne olmuş niye hep senin istediğin oluyor da benimki olmuyor diyor. Ninesini gorurmuşuz koyde biraz. Ben onu ailesinden soyutluyormuşum, akrabalarından soyutluyormuşum, hep ikimiz diyormuşum ama dunyada sadece ikimiz yokmuşuz, evlenirken aileler ile de evlenilirmiş, akrabalar birbirlerine destek olurmuş hep, birbirlerinin borclarını oderlermiş... onun akrabalarını kac kere yemeğe cağırmışım bugune kadar... kafede oturuyorduk en sonunda oyle bir patladım ki... dedim o kadar akraba akraba diyorsun da duğunumuzde hani nerdeydi o akrabaların. Salon bildiğiniz boştu kızlar. Onun şehrinde yaptık duğunu. Benim akrabalarımdan bile o kadar yolu gelen oldu ama onunkiler yoktu hatta bir ara dedim salon niye boş kimse gelmedi mi daha demiştim duşunun yani. Nikah bizim şehirde oldu aynı duğun gibi. Benim akrabalarım sağolsun yaptılar ama onunkileri de gorduk ki ben buna rağmen cok yuz goz değilim hicbir akrabamla. Yaşıtım var, olmayan var ne diye herkesle samimi yuz goz olayım ki. Boyle bir zorunluluk mu var ? Ayrıca onlar kac kere yemeğe cağırmış beni bir defa sadece kahvaltıya eee. Ben baştan beri hep sustum hep sustum aman bozulmasın aman uzulmesin diye eksiklerini yuzune vurmadım ayıp olur dedim ama anladım ki boyle olmamak lazımmış. Kusuru kendisine soylenmeyen adam, kendisini mukemmel zannedermiş gercekten de. Ailesi baştan beri baskı baskı bunalttılar eşimse annesine bir dur diyemedi. Bende mesafemi koydum. Şimdi de bana “annemi hic ozlemiyor musun” diyor. Beni onlardan soyutluyorsun diyor. Git gor aileni kim sana gitme dedi dedim. Olmaz oyle beraber gideriz gideceksek dedi. Bide kalkmış o ara annemi aramış maksat benim gonlumu alacakmış. Annemi gorunce moralim duzelecekmiş. Diyecektim sen salak mısın ? Yine sustum. Cevap verme şimdi, Bu durumda arayacak zaman mı bu şimdi dedim. Anneme mesaj atmış, kızın cevap verme diyor. Kızdı da. Annem de kime kızdı demiş. Cevabı; Bana kızdı, normal konuşuyorduk birdenbire kızdı anlamadım demiş. Sinirden deliye dondum. Şimdi bu adamla nasıl iletişim kurayım ben soyler misiniz ?