Merhaba
27 yaşındayım ve kendime ilk kez bu soruyu soruyorum. 27 yaşında farkettim kendime yaptığım haksızlıkları.Meğerse ben kendimden başka herkese onlarca şans vermişim.
Bir kac gun once otururken farkettim bunu.Butun sevdiklerimi kendimden daha cok sevmiş ve daha cok onemsemişim. Keşke kendimi de onları sevdiğimin yarısı kadar sevebilseydim dedim.
Başkalarının hayatını toparlamak icin cok cabalamışım, ben yaparım demişim hep.. Guclu bir insanım ama bunun bedelini de ağır odemişim. Kendimi hic kimseye yaslamadan yaşamışım, hoş , sanki yaslayacak biri de bulamazdım herhalde..
Onumde daha kac sene var bilmem ama herşeye yetişmişim kendime gec kalmışım gibi hissediyorum.
Ben kendimi hic sevememişim. Neden bu kadar gec farkettim inanın bunu da bilmiyorum.
Istediğim alanda calışamıyorum, mutlu değilim bunu da hissediyorum ama bunlara rağmen hep cevremin hayatını guzelleştirmek icin harcamışım kendimi.
Cok yakın bir arkadaşımla konuşurken farkettim bunları. Bana kendin icin neden yaşamıyorsun hep başkaları icin harcıyorsun kendini dedi. Ben bu nasıl yapılır bilmiyorum hanımlar. Insan kendini sevmeyi , kendisi icin cabalamayı nasıl oğrenir ?
Deneyimlerinizi bekliyorum