Evet arkadaşlar başlıkta da yazdığım gibi kendimi mutsuz ve yorgun hissediyorum anksiyetem arttı sadece hayata tutunmaya calışıyorum. Yaklaşık bir senedir tup bebek tedavisi goruyorum halen devam ediyor operasyonlar gecirdim bu duruma alıştım yada alışmak demeyelim de kabullendim.bi de kendi ailemle ilgili durumlar var babam baya hasta oldukca fazla rahatsızlığı var ve hepsi ciddi hastalıklar bi de buna prostat kanseri şuphesi eklendi değeri oldukca yuksek ve diğer hastalıkları yuzunden ameliyatta edilemiyor .babamın hastalık durumu beni psikolojik olarak cok yıpratıyor zayıflaması, evden cıkamaması, eskisi gibi olmaması beni uzuyor onları ziyarete giderken huzun duyuyorum artık. Şu an calışmıyorum maddi olarakta destek veremiyorum kendimi sıkışmış gibi hissediyorum. Bi de her an babama bisey olacak hissi ,mutsuzluğu hayata adapte olamıyorum gundelik işleri,sorumlulukları yerine getirmek eziyet gibi geliyor siz boyle durumlarda nasıl hayata tutunuyorsunuz?olumsuzluklar, ağır yukler olunca hayata nasıl tutunuyorsunuz?bana yardımcı olun arkadaşlar icim cok sıkılıyor