Herkese merhaba..

Evliyim 1 kızım var evimizde şukur mutluyuz.kamu kurumunda calışan biriyim 5 te işten cıkınca koşa koşa eve gelip yemeğimi yapayım ev işlerini hallederim cok şukur bir sıkıntı yok..eşimle arkadaş gibiyiz..annem karşı apartmanımda oturuyor hergun goruşuruz yani surekli olarak bir arkadaşa da yada komşuya ayıracak vaktim yok..yada ihtiyac duymuyorum..uzun zamandır bu boyle..hic bir komşumla goruşmuyorum..bazı yanlış davranışları oldu hemen mesafe koydum..eski arkadaşlarımla hayat yoğunluğu nedeniyle goruşemedikce araya zaman girdi.. soğuduk..

İş yerim tam bir hayakırılığı..mesaiye kalmıyorum yada Doğum sonrası ucretsiz izne ayrıldım diye bana karşı toplunbir tavır var..yemeğe giderler cağırmazlar dışarda buluşurlar 30 kişiden tek benim haberim olmaz..bindiğim araba yuzunden 3 kez olumden dondum 15 yıllık şoforum ..arabayı sat istifa et diyorlar..o para sana omur boyu yeter diyorlar..eşim mimar guzel bir evde oturuyorum allah herkese versin.evimin lafı hep dillerinde. Kendimi ezdirmiyorum mudur bile olsa lafımı esirgemem dobrayım bu herkesi rahatsız ediyor..ama yapım boyle artık hayatıma yeni insan katlamıyorum. Sadece ailem..

Şimdi sizden beni olumlu yonlendirecek yorumlar bekliyorum..herkese teşekkurler