Hayırlı geceler hanımlar uzun zamandır aklımda olan yazıp yazıp sildiğim toparlamaya calıştığım bi problemim var. Belki uzun olabilir bilemiyorum şimdiden uyarmak istedim.
Sorunum maalesef ablam. Her zaman zaten patavatsız ne soylediğini bilmeyen bi insan olmuştur ve biz onu idare etmişizdir ailecek. Ama artık dayanabileceğim sınırı aştı ve konuşmuyorum kendisiyle 3 Aydır. 6 aylık hamileyim bu arada ve kendisi 3 ay once sacma sapan bi şekilde benimle tartışmaya girdi ve konuşmadı annemi de benden uzaklaştırmaya calıştı hatta. Sonra biz annemle konuştuk hallettik ama ablamın bu tavrından dolayı kesinlikle konuşmak istemedim cunku kavgadan sonra da sağı solu akrabaları vs arayarak beni kotulemeye calıştı. Onlarda ablamın huyunu bildikleri icin inanmadılar tabiki ama ne gerek var boyle bişeye.
Tartışma konusu da benim hamile kaldıktan sonra değişmem ona surekli bağırmam onunda susmasıymış. Tanısanız asla kendisine bağırmanın mumkun olmayacağını gorurdunuz asla karşısında bağıran birine susacak bi yapısı yoktur. Her zaman haklı olmak zorundadır. Bilmediği konularda bile yorumlar yapar insanları kışkırtır ve en kotusu uzerinden bi saat gectikten sonra hatırlatsanız aa ne zaman oyle soyledim ne zaman oyle yaptım diye işin icinden sıyrılır. Ustelik konunun başında dediğim gibi her lafı soyleyen kendisi ve idare eden de genelde ben olduğum icin kendini sucsuz sanması yani alışmış bu duruma kendi yaptıkları normal ben bişey desem hata oluyo.
Kendisi ailemin yanından hic ayrılmadı cocuklarını da doğurdu buyuttu de ailemin desteği hep yanında oldu hem maddi hem manevi her zaman destek olduk ablama. Ben yiğenlerim icin onun icin elimden geleni yaptım uzaktaydım calışıyodum ama geldiğim zaman ne isterlerse yapmaya almaya calışıyodum. Ailemden cok uzak bi şehirde okudum ve sonra daha uzak bi şehre atandım. Sonra evlendim yine uzaktaydım yani aileme hasret kaldım her zaman hayalini kurdum annem yanımda olsaydı cağırdığımda gelebilseydi diye. Gecen sene eşimi de ikna ettim ve geldik kendi şehrime ama geldiğimden beri ablam rahat durmadı. Eşimle eniştem ortak bi iş yapıyolardı. Once turlu turlu şeyler soyleyerek adamların kavga etmesine sebep oldu eşime iftiralar attı. Sonra yaptığından pişman oldu guya tekrar konuşmaya başladık derken anneme gidip gelmem annemin bize gelmesi falan sorun oldu kıskanclıklar yaptı oyle ki artık annem bize gelirken yalan soylemeye şuraya buraya gidiyorum demeye başladı bana geldiğini soyleyemiyodu kızmasın diye hala da oyle. Sonra gozunu eniştemle birlikte bizim aile duzenimize evimize cevirdiler. Ben cok alışveriş yapıyomuşum, eşim bana duşkunmuş ama beni param icin seviyormuş hatta annem bile beni ona hediyeler aldığım icin seviyormuş yani ona kadar soyledi. Eniştem de kendisi de surekli benden eşimden evimden başka bişey konuşmaz oldular. Hamile kalmadan once bana cocuklu insanları kıskandığımı bile soyledi ki ben kendim cocuk istemiyodum zaten neden cocuklu insanları kıskanayım.
Benim calışıyo olmam okumuş olmam benim annemle iletişimim yani kısaca benimle ilgili herşey sorun oldu ben idare etmeye calıştıkca maalesef daha kotu oldu.
Ben bu surecler boyunca kendisine destek oldum her zaman calışmayı para kazanmayı cok istiyordu ona instagramda bi orgu sayfası acması icin cesaret verdim arkadaşlarıma mesajlar attım takip etmeleri paylaşmaları icin. Ordan yaptıklarını satmaya başladı. İlerde dukkan acmak istiyordu onunla birlikte araştırma yapıyodum eşime soruyodum falan. Maddi bi sorunu olduğunda halletmeye calıştım zaten yiğenlerim Canlarım ne isteseler yaparım. Eşiyle sorunları vardı hatta bi donem ayrılmak istedi annem babam destek olmadı ben yanında oldum geldi benim evimde kaldı eşiyle barışana kadar vs. Bunları kesinlikle ovunmek icin anlatmıyorum yani olması gerekenler bunlar ama ben bu şekilde davrandığım halde kendisi geldiğimden beri beni annemle arasında rakipmiş gibi gormeye başladı. Eskiden de her kavgada sen onu seversin zaten o senin icin değerlidir biz kimiz ki falan diye beni kastederek anneme mesajlar atardı.
Annem bu durumdan hic memnun değil surekli barışmam icin bana baskı yapıyo cok uzulduğunu falan soyluyo ablamın. Zaten madur rolune bayılır tum bunlara rağmen ben uzatan barışmayan kardeş o adım atan iyi abla oluyo anlayamıyorum. Annem ısrar ediyo yemeğe cağırıyo onlarda gelicekmiş barışacakmışız ben asla gitmek istemediğimi soyledim siz olsanız konuşmak goruşmek istermisiniz? Cocuğum olacak ve oda bu durumlardan zarar gorsun istemem ilerde cocukları bile kıyaslıyacak cunku biliyorum.
Zaman zaman tabiki iyi anlaştığımız donemler oldu yani kısaca ben iyiysem her yaptığına susuyorsam iyiz siz olsanız bu şekilde devam etmek istermisiniz ? Okuyanlara teşekkurler..