Uyarı: uzun yazıları okumayı sevmeyenler hemen buradan uzaklaşsin cunku epey uzun bir yazı yazmayı planlıyorum


Bende isterdim uyumlu saygılı durust bir cocuk olmayı...

Gecmişim geleceğime yansıyacak diye korkuyorum işte.

Kendi cocukluğumu ele alıyorum ve şu an 2 cocuk sahibi olarak kaygı icerisindeyim.
Cocuklarım benim hatalarımı yapsın istemiyorum.
Buraya yazarken belki de neler yapmam ya da yapmamam gerektiğini de farketmis olacağım.

Evet bundan yıllar once kucuk bir kız cocuğu.
Şımarık ayni zamanda cimcime tam bir dilli dibek.
Kurnaz, cok guzel rol yetegine sahip .

Şu an yazarken bile geriliyorum.

Bazi olayları anlaticam.
Hikaye 1:
Halacım benden bir konuda yardım istedi. O sırada yanımda bir arkadaşım vardı onunla vakit gecirmek oyun oynamak istiyordum.

Halamı reddetmek icin bir bahane bulmam gerekiyordu. Ayağım cok acıyor halacim eve gitsem olur mu dedim.

O da bana hic kıyamaz tabi yeğenim ben tek başıma yaparım annene bir goster ayağını diye beni eve gonderdi.

Arkadaşla eve seke seke gidiyorum oh be yırttım ayy inandi derken gercekten Ayağım taşa bir dolanmasin mı ( Uyarı geldi tabi bana )

Soluğu hastanede aldık. Ayağım donmuştu. Haftalarca o acıyı cektiğimi hatırlıyorum.

Hikaye 2 :
Annem hep başkalarının kızlarını bana ornek gosterip bak falanin kızı şoyle temiz boyle titiz annesine hic is yaptırmıyor diye devamli soylediği icin hem o kızlardan gıcık kapmış hem de annemin istediği bir kız olmak icin hic ugrasmamistim.

Cunku beni beğenmiyor bana guvenmiyor başkalarını hep benden ustun goruyordu.
Belki az tatlı dil kullansa beni ozel hissetirse kıyaslama yapmasa boyle olmayacaktim.

Bir gun hic unutmuyorum. Annem elime supurgeyi verdi cıktı dışarı ben yemek yapicam şurayı supur dedi.



Benim surat aynen boyle. O gitti ben actım supurgeyi koydum yere actım muziği dans ediyorum yorulunca kanepeye yatıyorum falan anneme yakalandım.

O an ne laflar işittim tahmin edersiniz. 1 saat hic susmadı benim surat yine boyle

Herkese de anlattı o olayı bilmeyen akraba komşu kalmadı.

Ailem her konuda cok donanımlı bilgiye sahip olduğu halde cocuk yetiştirme konusunda sınıfta kaldılar benim karnemde.

Ne onlar benim istediğim gibi gibi davrandılar bana ne ben onları memnun ettim istedikleri gibi...

Karşılıklı yani.

Babam usturuplu giyinmemi isterdi hep makyaj yapma derdi.
Ama hic bir zaman neden? İşte bunu anlatmazdi.
"Bunu giymeyeceksin bunu yapmayacaksın"

ama ben istiyorum
"babaya cvp verilmez. Saygılı ol."


Aile de en cok sesi yukselen bendim.
Fiziksel şiddet gormedim fazlaca cesurdum.
Korkum yoktu hic bir şeyden.

Beni onemseseler beni karşılarına alıp uzun uzun anlatsalar,
" neden sonuc ilişkisine"

bağlı bir sohbeti hakettigimi duşundum hep.

Saygı gormediğim icin saygı duymadım.

Bir defasında unutmuyorum babam bir arkadaşıma cok acık ve dikkat cekici giyiniyor diye uzun uzun acıklamalar yapıp onu usturuplu giyinmeye ikna etmişti.
Ben o cumleleri duyunca gizli gizli ağlamıştım.
Benimle neden boyle guzel konuşmadı diye.

Hatırlıyorum bir gun okul gezisine gidicem daha 12 yaşındayım ama gosterişli bir fiziğe sahiptim. Hafif balık etliydim yaşıtlarıma gore.
Babam bana baktı uzerimde kisa kollu ve diz altı bir etek vardı.
Bunları cıkar
"Bir pantolon giy bir de tunık tarzi bir sey giy "

demişti.

Tamam dedim.

Cantamda mini bir etek kolsuz bir badi vardı ondan cabuk kabul etmiştim dediğini.

Konuşsaydı anlatsaydi anlardım belki. oyle oyunlara gerek kalmazdı.

O gezide okulun tuvaletinde cantama koyduğum
Kiyafetlerimi giymistim.
Oğretmen bile beni uyarirken o kadar guzel konuştu ki
Gezide bu Kiyafetle rahat edemeyeceğimi
Bu tarz gosterişli Kiyafetler icin yaşımın cok kucuk olduğunu sapık bakışlara maruz kalıp zarar gorebileceğimi anlatmıştı.

Utanmıştım.
Kendi isteğimle babamın giy dedikleri kıyafeti geri giymistim ama ben isterdim ki benimle babam konuşsun boyle acıklayıcı ikna edici.

O gunden sonra giyim tarzıma daha cok dikkat etmiştim.
Oğretmenim sağolsun.

Hikaye kacta kaldım bilmiyorum

7 yaşındayım oyun oynuyorum kendimce okulda bayılma numarası yaptım. Arkadaşlar inandi hemen yanıma gelip ilgilendiler panik oldular. Mudur koşarak geldi sert bir adamdı. O gelmese " şaka yaptım " deyip ayilacaktim.

Ama o adamdan korkup şaka diyemedim role devam ettim.

Kolanya getirdiler ama ben o yaşta hic gulmuyorum o kadar ciddi yapıyorum ki numarayı.
Simdi olsa beceremem

Artık yavaş yavaş ayılmaya başladım. Mudur bana hemen bu cocuk ac kalmış olabilir hemen 2 simit bir ayran getirin karnını doyurun dedi.
Ben tabi yerin dibine giriyorum. Itiraf edemiyorum.
O iki simiti yedim ayranı ictim.

Ve 2 simit benim 15 yıl boyunca ağzıma bir daha simit vurmamama sebep oldu.
Tiksinmistim ya simitten ya da kendimden.
Yemedim ta ki kendimi affedinceye kadar.

Hikaye:
Ailem bir arkadaşımla gorusmemi hic istemezlerdi onunla gorusme onunla konuşma derlerdi.
Ama o benim en iyi anlaştığım arkadaşımdı.
gizli gizli gorusurdum. Ayseye gidiyorum ben derdim ona da giderdim durustluk olsundu guya. Sonra ordan kalkip Fatma ya gecerdim ailemin istemediği arkadaşıma.

Lise de sevgilim vardi o başka okuldaydi.
Cok ama cok severdim. Benim gozlerime bakmaya kiyamazdi tertemizdi sevgisi.
Ama yanlış kişiye aşık olmuştu ben onun o sevgisine bile layık olamadım. Gittim bizim okuldan başka bir cocuğun teklifini kabul ettim.
Onunla okul bahcesinde konuştuk. Benim yakın arkadaşlarım yaptığımin cok yanlış bir şey olduğunu eğer bu hatadan donmezsem iki cocuğa da gerceği soyleyeceğini ikisini de kaybedecegimi soylediler.
Ben de 2 gun konuştuğum cocuğu bıraktım. Niye konuştum niye teklifini kabul ettim hala bilmem.
Cunku ben diğer okuldaki cocuk icin canımı bile verecek aşka sahiptim.
ona rağmen hata yaptım.

tabi onla da ayrıldım.

kendimi 2 yıl affetmedim. Kimseyi hayatıma sokmadım hayatımda kimse olmadığı halde teklif edenlere hep sevdiğim var deyip reddettim.

Ta ki eşimle karsilasana dek.

işte benim donum noktam.

Her şeyin değişmesi. Iyilesmem eşimle başladı.
Evliyken universiteyi bitirdim.
Eşim bana her konuda guvendi.
Hep sen yapta ben yine yerim derdi yemek yaptığım zamanlar.
Bazı şeyleri o oğretti bana.
Camaşır makinasi bulaşık makinesi calıştırmayı bile eşimden oğrendim.
Yemeğe dogranilan biberin bile şeklini eşim oğretti.
Azıcık elim kesilse hemen koşar yanıma gelir oper koklardi.

Onu oyle cok sevdim ki.
Eski ben yoktum.
Esime deliler gibi aşık sadık uyumlu durust hizmetkar ailemin benden istediği ne varsa hepsini eşime gosterdim. Eşim sayesinde tesetture girdim .
Guzellikle konuştu ikna etti.

Şu an bunları yazarken ağlıyorum.


Yanlış iletişim bir cocuğun hayatını mahvetti.

Ailem cok iyi insanlar ama cocukla buyuk iletişimi nasıl olmalı işte bunu tam bilmediler.

Annem benim yaptığım yemeği temizliği hep eleştirdi.
Bir defa bile bana sarılıp iyi ki varsın kızım demedi.
Ac kaldım anne sevgisine sohbetine cok Ac kaldım. Bir defa annem beni sevmiyor diye intihar girişiminde bulundum.

Masum bir cocuk olamadım.
Masum bir genc kız olamadım.

Yaşım olmuş 26 ben hala anneme Ac bir kucuk cocuğum. Karnımızı doyurdu tertemiz baktı ama sevgiyle gozumun icine bakmadı beni onemseyerek karşısına alıp konuşmadı.

Karnim Ac olsaydı da kalbim Ac olmasaydı...

Bunları neden yazdım ben de bilmiyorum.
Simdi 2 kucuk annesi olarak nasıl cocuk yetiştireceğiz hala tam bilmiyorum.

Yaptığım en fazla şey cocuklarımı cok seviyorum. 3 - 4 yaşında olan cocuklarıma her gun sarılıp seni seviyorum iyi ki varsınız diyorum.

Şimdi o kucuk kızı affetmeli miyim yoksa bende herkes gibi yargilamali mı ?

Not: insan hayatının hepsini anlatamaz bende bazi kısımları anlattım. Bu anlattiklarimla es değer diğer yaşadıklarımda.

Bunlar bende travma etkisi oluşturmadi.
Sadece bir ic dokuş. Bazen insan rahatlamak ister benimki de o sadece.

Yazdım ve rahatladim.

En azından dışarıdan kendime bakma imkanı da buldum ve affetmem daha kolay oldu.