Merhaba hanımlar, hepinize bu yorucu salgın doneminden en az kayıp ve hasarla cıkma dileklerimi sunuyorum

Ben 27 yaşında, universiteyi aileden uzakta okumuş ve okul bittiği gibi yine ailenin olmadığı bir şehre atanmış oğretmenliğinin 6.yılında olan bir eflatuns. Şoyle ki sorun bu yaşıma gelip kendi duzenimi kurup kendi kazancımla yaşayan fakat okul olmadığı zamanlar tatiller, somestr, bayramlar vb. ailemin yanındayım. Ailemizde bağlar kuvvetlidir, saygı duymak saygılı davranmak her zaman ilk once gelir, fakat babam saygıyla bağımsızlık veya ozgurluk ihtiyacını birbirine karıştırmış, bir kadının ( ben oluyorum ) sadece evlendiği zaman istediği şekilde yaşayabileceğini ve ozgur olabileceğini savunan bir adam. Ve ben evlenene kadar istediğim yerlere, şehirlere, tatillere gidemeyecek olduğumu duşununce afakanlar basıyor. Bu zamana kadar sustum ama artık benim onlardan ayrı bir birey kararlarımı tek başıma alabileceğimi gostermem gerekiyor ama nasıl ? Sizler boyle şeyler yaşadınız mı ve neler yaptınız bu durumlara karşı ?

Artık cok zorlanıyorum, dışarıya cıkacağım zaman akşam arayacaklar diye odum kopabiliyor en gec saat 10da evde oluyorum yaz bile olsa. Erkek arkadaşım şehir dışında, yanına gittiğimde ya goruntulu ararlar ve evde olmadığımı anlarlarsa diye hop oturup hop kalkıyorum. Yaz tatili gelsin dahi istemiyorum, diyelim ki erkek arkadaşımla tatile gitmek istiyorum bunu asla yalan soylemeden gercekleştiremem ki bu kadar buyuk bir yalanı da soyleyebileceğimi duşunmuyorum. Ki insanlar yurtdışlarına gidiyorlar, cifte vatandaslıgım var kullanamıyorum bile. Buna boyun eğerek yaşamaya devam edersem en guzel zamanlarımdan yine kayıplar vermeye devam edeceğim. Ve evlendikten sonra ozgursunu kabullenemiyorum, bunu nasıl başarabilirim, yolu var mıdır ?