Belki de bu soylediklerim yuzunden taşlanacağım ama icimde tutamıyorum. Doğuştan şanslı olarak hayata 10-0 onde başlayan insanları ileri derecede kıskanıyorum. Lutfen senden kotu durumda olanları duşun demeyin, bana sadece kendini avutmak ve kandırmak gibi geliyor bu. Eğer surekli maddi kaygılarla boğuşmasaydım, bana her turlu imkanı sağlayan bir ailem olsaydı cok daha huzurlu ve mutlu bir hayatım olabilirdi istediğim ulkeleri gezip yeni kulturler tanıyabilirdim, yabancı dil oğrenmek istediğim zaman takk diye o ulkede dil kursuna yazılabilirdim.

Hayır diyorum ki insan bari bir konuda şanslı olur. Asgari ucretle yaşam mucadelesi vermeyi gectim doğru duzgun bir aile hayatım bile yok, eve sarhoş gelip beni oldurmekle tehdit eden bir babam var. Kucukluğumden beri o kadar ozenirim ki babasıyla normal bir ilişkiye sahip olan cocuklara, gercekten bir ailesi olanlara. Şuan bile yazarken boğazım duğumleniyor. Herkes anne baba olmamalı, ben sırf ileride olur da cocuğum da benim gibi duşunur diye cocuk yapmayacağım.

Guzellik desen o da yok. Zaten yıllardır suren ergenlik sivilceleri yuzunden yuzum izlerle doluydu, bu da yetmezmiş gibi sınav senemde yaşadığım stresten midir bilemiyorum egzama hayatıma girdi. Yuzum pul pul olup catlıyor kaplumbağa derisi gibi oluyor aynı. Sac diplerim deli gibi kaşınıyor vucudum yara izleriyle dolu. Sivilce yine iyiydi bu durumun bir tedavisi de yok

Ben artık dayanamıyorum neden ben o insanların yerinde doğmadım? Neden hayatı kolay modda yaşamak varken bir tanecik değerli olması gereken bir hayatım varken her şeyden kısarak monotonluğun dibine vuruyorum? Eğer hayat zorluk demekse onlar neden benim gibi yaşamıyor bu hayatı? İleride param olsa bile gencliğim bir daha asla geri gelmeyecek ben de yaşayanları izlemeye devam edeceğim. Bu duşunce beni o kadar boğuyor ki ders yuku cok fazla olan bir bolumde okuyorum ama kac gundur oturup ders calışamıyorum bile. Kadınlar Kulubu'nu uzun yıllardır okuyarak takip ediyordum belki yazmak biraz olsun iyi gelir diye uyelik aldım.