Sevgili arkadaşlar, bu ara yaşadığım bir kalp kırıklığı var. Ancak bu ruyadan sonunda uyandım. Bazen insana mantığı seslenir yanlış yapıyorsun diye, ancak onu onemsemez kalbimizle hareket ederiz ya. Ben aynen bunu yapıyorum. Şu anda da cok uzulduğum bir durum yok acıkcası bazen aklıma gelince bir huzun cokuyor yine de.

Benim asıl problemim ben hep boyle olmayacak erkeklere bakıyorum. Değer veriyorum. Bu huyumu nasıl torpuleyebilirim?

Bir diğer sorum; bahsettiğim kişi kotu biri değil cevresinde iyi olarak anılan biri, bu şahısla elbet karşılaşıcaz. Arkadaş cevremiz aynı olmasa da ortak arkadaşlarımız yine var. Ona nasıl davranmam gerek. Yani gormezlikten gelirim buyuk ihtimal o yanımıza gelmezse, ola ki geldi... Ne demem lazım, bazen bu durumlarda buz kesebiliyorum gardımı indirmek istemiyorum. Biraz sacma gelebilir belki ama bana yardımcı olursanız sevinirim . Ben 30 o 39 yaşında. Şimdiden teşekkurler kızlar. :*