Herkese tekrar merhabalar. Belki de bu konumu okuduktan sonra Vive bu kadar depresif olmakta haklıymış diyeceksiniz bilmiyorum. Uzun olur ise affola, umarım doğru cumleleri secebilirim anlatmak icin. Hemen konuya geceyim o halde. Evliliğimde mutsuz olduğum ve eşimle cozemediğim noktalar var, bu noktaları problem haline getirmeli mi yoksa yok mu saymalıyım bilmiyorum. Eşimle aramızda altı yaş var, ben buyuğum ve yedi senelik evliyiz. Buyuk aşkla evlendim, bu benim ikinci evliliğim. Eşim cok temiz, yalansız, durust bir insan, eli yuzu duzgun bana gore gayet yakışıklı hatta guzel , bana cok guzel gunlerle kotu gunleri ( ofke kontrolu ve stres yonetimi yok) bir arada yaşatan ve Allah benden alsın onun omrune versin dediğim bir adam. Bu bahsettiğim kotu anlar hayatımızın yuzde onunu kapladığından mevzu etmedim. Zaten konumuz bu değil.

1- Eşim ile konuşmak imkansız.
2- Cinsel problemlerimiz var.

Birinciden başlarsak huyunu bilerek evlendim, ben zaten cok konuşan karışan ekek sevmem. Ama bu zamanla iletişimsizliğe ve problemleri red etmeye dondu. Asla beni anlamıyor, dinliyor ama anlamıyor. Ona gore hicbir sorun yok. Duygularını belitmede cok beceriksiz biliyorum asla svgi gosterileri de beklemedim ama bu kadarı fazla gelmeye başladı. Ne kadarı mı ? İntihar duşuncesini dile getirdiğimde ve tepki vermediği icin uzulduğumu soylediğimde " ne yapayım ne bekliyorsun hastaneye mi yatırayım seni ?"demesi. Durumun vehametinin asla farkında olmaması. Benim eteklerim tutuşmuştu sanırım.

İkinci sorun da bunla alakalı aslında, ayda iki kez sevişiyoruz, pandemidir, işsizlik stresidir derrken boyle oldu. Bunu da dile getirdiğimde e hadi gel sevişelim madem diyor ki sadaka mı veriyorsun ? Zaten sevişmelerimizi de anlatmam gerekirse; ozellikle de kış aylarında giyinip soyunmam aha uzun suruyor diyim siz anlayın.

Cok seviyorum, bir dediğim iki olmuyor, gelecek kaygımız yok beraberken ama aması bunlar işte. Gecen gece gene tatlı tatlı anlattım bak dedim daha cocuksun yaşın genc neden bu kadar yaşlılık kafasına girdin ? ( Girdi cunku, beni arzulamıyorsun diyorum "yavrum yaşlandım artık genclikteki performans kalmadı" diyor ) Beni bu bu bu yaptıkların uzuyor, eğer boşanalım dersen oturalım konuşalım onu da. Neden bu kadar bezginsin, ben seni incitmek istemiyorum, gururunu kırmak istemiyorum ama beni de duşun kac kere oldu boyle. Hic cevap vermedi, dediğim gibi ona gore sorun yok. Boşanma zaten soz konusu değil.

Yani gercekten onu asla rencide etmek istemiyorum, buraya bile icimi dokmek icin yazmalı mıyım diye elli kere duşundum. Ama ben gergin ve mutsuzum, kendime bakasım gelmiyor artık. Ve sinirliyim, ona da yansıtmaya başladım her hareketi batıyor bana.

Duzeltelim diye de gram cabası yok, o bana bunları soyleseydi ben sorunu cozmek icin uğraşırdım, bu bana karşındakini saymamak, takmamak gibi geliyor haksız mıyım ? Tamam evlilik ve uzun ilişkilerde tavşan gibi olmuyorsun ben de biliyorum ama nicelik değil nitelik guzel olsun bari ama o da yok. Kadınla, kızla işi gucu yok yani başka biri soz konusu değil zaten evde dip dibeyiz olsa coktan cakmıştım. Beni sevdiğini de biliyorum ama bu empati yoksunluğu beni cok ofkelendiriyor.

Bakın ben kocamı bilerek evlendim. Guller, şiirler, suprizler beklemedim 35 yaşımdaydım beklentim aşk ve guvendi. Hicbir zaman şen şakrak hoşsohbet biri de olmadı ama mutluyduk, kedilerimiz, gezilerimiz, filmlerimiz, aşkımız, sevgimiz. Bu adam ben yorulmayayım diye markete gider benim pedime kadar alır, ben ne istersem alırım, benim istediğim filmi izler, pandemide taksi gibi istediğim yere goturur getirir. Bunun karşlığında ben de onu mutlu etmek icin elimden geleni yaparım cunku seviyorum. Ama karşında karın sana intihar, boşanma gibi cumleler kurduğunda da tepkisiz kalmazsın. Aynı şekilde yatakda da tabii.

Cift terapisi imkanımız keşke olsa gitsek, şu an buna ayıracak butcemiz malesef yok. Gerci butce olsa da sorunları bu kadar sumenalı eden biri kabul eder mi ic sanmıyorum. Peki ben ne yapayım ?