iyi geceler herkese
herkesin bi kırılma noktası var denir ya cok doğruymuş.. bugun benim icin oyle bir gun oldu.aslınsa hem sanki gunluğume yazar gibi icimi dokmek istiyorum hem de sizlerden doğruyu yanlışı ayırt etmeme yardım etmenizi istiyorum..
babamla yıllardır farklı bir ilişkimiz vardır.klasik baba kız gorunumunde ama benim acımdan gecmişim izlerini hep taşıyan kucuk bi kız.. ben kucukken ve lise cağlarımda sert ve otoriterdi. kolay kızan azarlayan biriydi. ve zaman zaman vurduğu olmuştu. en cok aklımda kalan 16 yaşındaydım cok sacma bi nedenden oturu yerde otururken kafamın arkasına bikac kez yumruk vurmuştu. bi yandan da gerizekalı demişti. inanın bunu hakedecek hic bir şey yapmadım. iki abim var ucumuz de tek bir kere karşı cıkmadık, saygısızlık yapmadık. annemi uzduğu zamanlar bile hep saygımızı korumaya calıştık. annem hep aman babanızın ahını almayın o sizin babanız seslenmeyin dedi.
yıllar icinde vurması ya da tokatı olmasa sa hep azarlayacağı bi konu buldu. bu surekli yaşan bi durum değildi, oyle soylersem haksızlık ederim ama bazı konularda kolayca kızan ve gerizekalı salak mısın kızım diyebilen biriydi. belki şiddet goren ya da daha kotu şeyler yaşayan aileler icin cok basitti yaşadıgım ama yıllar icinde beni bu durum cok etkiledi..
şimdi 30 yaşındayım, son yıllarda yaptıkları soyledikleri cok fazla gozume batar olmuştu. yine hep sessizdim yine karşısında tek kelime etmiyodum ama sonrasında kendi icimde onunla tartışıyodum kavga ediyodum icimde kalan şeyleri ona soyluyodum..
son yıllarda daha cok değişti. daha sakin daha az kızan coğu şeyi onemsemeyen biri haline geldi. ama ara ara yine otoritesini hatırlatma ihtiyacı hissediyodu.
esas olay bugun patlak verdi, sanırım 30 yılın birikimi.. arkadaşımla buluşmak icin aceleyle hazırlandım,babasıyla birlkte arabayla beni almaya gelmişti o da saolsun acele ettirdi beni ,kapının orda bi yandan giyinirken bi yandan da odaya doğru ben cıkıyorum ayşeyle buluşcam dedim ikisi de duydu bundan eminim hatta nasıl gideceksiniz dedi ben de babası bırakacak araba var dedim ve hızlıca cıktım evden.
akşam eve geldim,onların oturdugu odaya baktım geri donup kendi odama gidecektim birden bağırarak gel buraya dedi yerinden doğrularak. yuz ifadesini ve ses tonunu duyduktan sonra ben ven değildim sanki. icimde başka biri vardı. normalde kafamı eğip sessizce azarlamasını dinler sonra odama gider ağlardım. yerinden doğruldugunu gorunce napcaksın vuracak mısın dedim, bu tepkime cokşaşırdı birden,ne vurması sacmalama dedi, bu ses tonuyla bu ifadeyle benimle konuşamazsın dedim, sen giderken lutfedip bize haber bile vermiyosun kendi kafana gore cıkıp gidiyosun dedi. ben giderken size soyledim siz de duydunuz dedim. neymiş cok aceleyle soylemişim guzelce odaya girip anlatmam gerekirmiş. gunduz saatlerinde cıkıyorum evden ve 5te geliyorum. evden kacmışım gibi konuşma dedim. sonra ara ara konuşmaları hatırlayamıyorum, bi ara gerizekalı hayvan dediğini duydum ve ben de kayış koptu, bi yandan istemsizce parmağımı sallayarak bana gerizekalı hayvan diyemezsin dedim, ben 30 yaşındayım sen benimle bu şekilde konuşamazsın dedim,16 yaşındayken de bana vururken gerizekalı demiştin hatırlıyo musun ben hic unutmadım dedim. o kadar şaşırdı ki gozlerinde o şaşkınlığı net ni şekilde gorebildim.
annem şok icinde zaten, beni tanısanız asla ama asla boyle bi cıkış yapmayacağımı bilirdiniz. nasıl o sozleri soyledim nasıl oyle tepkiler verdim bilmiyorum, ayağa kalktı ben hala karşısında konuşuyorum, abilerim gerizekalı ben gerizekalı sen nasıl konuşuyosun bizimle yıllardır dedim, evlensem cocugum olsa sen yine bana gerizekalı diyeceksin dedim, evet diyecem dedi, diyemezsin diye inatla devam ederken annem beni odama goturmeye calıştı bırak diye bağırdım, nasıl o hale geldim bilmiyorum, senin baban benim yaşımdayken sana gerizekalı hayvan dese ne hissederdin zoruna gitmez miydi dedim, ne biliyosun soylemediğini dedi, senin zoruna gittiyse neden bize aynısını yapıyosun dedikten sonra ağlamaya başladım ama hala parmağımı sallayark konuşuyodum, bana car car konuşma o parmağını sallama dedi, sen de bana hakaret etme dedim, benim evimde benim kurallarım gecerlidir dedi, ben de ben yanlış bişey yapmadım saat 5 eve geldim, siz olsanız da olmasanızda ben nasıl yaşayacağımı biliyorum ne size laf getirdim bugune kadar ne de kendime dedim. bi yandan konuşup bi yandan koridorda yuruyorum annem yanımda babamda karşımda benimle yuruyo, ellerim titriyodu o da farketti.
hala boyle bi tepki nasıl verdim bilmiyorum. dışardan bakınca cok kucuk basit bi tepki gibi gorunebilir ama benim bugune kadar yaptıgım tek şey ağlamak olurdu. asla karşısından bi cevap bile vermezdim. ama kac yaşına gelmişim hala o ses tonuyla gel buraya diye bağırması ve sonrasında gerizekalı hayvan demesi cok zoruma gitti. asla saygısız biri değilim her zaman guleryuzlu sevgiyle davranırım onlara, o hakaretleri işitmeyi haketmedim. bunu da soyledim ona zaten..
bir yandan vicdan yapıyorum, benden hic beklemiyodur eminim, cok şaşırmış uzulmuştur belki de bilmiyorum. ama bir yandan da keşke şunu da soyleseydim diyorum. bu ikilem o kadar zor ki.. saatlerdir yemek yemedim odadan cıkmadım. ne duşuneceğimi nasıl hissedeceğimi bilmiyorum. bundan sonra nasıl olur ilişkimiz onu da bilmiyorum..

duzeltme: baştan sona okuyunca biraz farklı algılanmış olabilir,son zamanlarda aramız iyiydi, aslında sever cocuklarını sadece nasıl seveceğini bilemez, yeri geldiğinde guleriz şakalaşırkz ama yeri geldiğinde yine cocuk gibi azarlayacağını duşunur. belki bardak zaten doluydu olan son damlaya oldu. belki onceki azarlamalarına gore daha basitti ama ben artık dayanamadıım. son yıllarda eskisi gibi olmamasına rağmen ufacık bi şey beni sinir ediyodu, bu da gecmişten kaynaklanıyo sanırım..