Hepinize merhaba hanımlar, benim biraz icimi dokmeye ihtiyacım vardı o yuzden biraz uzun olursa kusura bakmayın lutfen.
Benim liseden beri bir kız arkadaş grubum var. Başta 8 kişilik bir grupken zamanla beşe duştuk. 8. senemiz arkadaşlığımızda. Hepimiz farklı illerde okusak bile yine de irtibatı hic kesmedik. Zaman zaman iletişimimizde aksaklıklar da oldu her zaman birbirimizin hayatındaki gelişmelerden dakikası dakikasına haberdar olabilecek konumda değiliz zaten normaldir. Ve bunca senedir ciddi kavga etmişliğimiz bir ikidir en azından benim onlarla kavga etmişliğim bu kadardır. Genel olarak hep uyumlu olmuşuzdur. Aynı şeylere gulmuş, aynı şeyleri beğenmiş genelde de aynı duşunce de olmuşuzdur. Ama artık boyle değil gibi. Daha doğrusu onlar dordu hala boyleler sadece ben değilim galiba. Yani değişiyoruz buyuyoruz fikir ayrılıklarına duşulmesi cok normal şeyler fakat ben uzun zamandır kendimi aralarında cıkıntı gibi hissediyorum. Guldukleri şeyler cok boş geliyor, konuştukları konular ise can sıkıcı. Zaten benim karakterimde onlara gore daha farklıdır hep boyle olmuştur. Farklılıklarımıza rağmen seviyoruz birbirimizi ama şu son bir senedir falan yavaş yavaş bazı şeyler fark etmeye başladım. Yakın zamanda arkadaşlarımdan birisinin bana karşı olan duşunceleri de beni kırdı ve uzaklaştırdı. Sanıyorum aynısını o da hissediyordur. Benim onu yeteri kadar iyi tanımadığımı iddia etti. Diğer samimi olduğumuz arkadaşlarımdan bir tanesini one surerek 'o beni daha iyi anlıyor bu yuzden her şeyimi hep o bilir ona anlatırım ilk.' dedi. Burada kırıldığım nokta benim onu tanımadığımı iddia etmeseydi kac senelik arkadaşımdan duyduğum bu laf beni kırdı. Daha doğrusu benim ona soylediğim bir lafı cok yanlış anlamış ve kendince yanlış yorumlamış ve bu lafım yuzunden bana sitem etti. Beni tanısaydın boyle demezdin sen bana boyle demek istedin diye cıkıştı. Fakat benim soylemek istediğim şey tamamen farklı olmasına rağmen o cok yanlış anlamış. Bende suclu olabilirim belki bende kendimi yeterince iyi ifade edemiyor olabilirim ama dediğim gibi eğer ben onu tanımıyorsam o da beni tanımıyor olacak ki soylediğim laftan kendince yanlış anlamlar cıkarmış. Buyuk bir olay değil bu biliyorum fakat dediğim gibi yavaş yavaş aralarında kendimi cıkıntı gibi hissetmeye başladım. Bazen bu duşuncemi dile getirdiğim zamanlar da oldu fakat kabul edilmedi ve sen delirmişsin yok artık gibi tepkilerle karşılaştım. Benim kendimce yorumlamalarım ve cıkarımlarımda yanlış olabilir belki ama burada onemli olan benim hislerim ve bana kendimi nasıl hissettirdikleri diye duşunuyorum. Gecen gunde gereksiz esprilerle uzerime geldiler aynı anda şaka kaldıracak vaziyette olmadığım belli olmasına rağmen bir de alınganlığımla dalga gectiler bende anlamadıkları icin sessiz kalmayı tercih ettim. Sonrasında kırılıp kırılmadığı anlamak maksadıyla sanıyorum beni kontrol ettiler bende aşırı bir davranış sergilememek adına normal bir şekilde cevap verdim fazla samimiye kacmadan. Ama bu şekilde cevap vermeye devam edersem olayı fazla buyuttuğumu fazla alınganlık gosterdiğimi one surerek ustume gelecekler dordu birden. Sonucta biz yakın arkadaşız yaaa yakın arkadaşlar arasında olur boyle deyip konuyu kapatacaklar sonrasında.

Ne duşunmem ya da ne hissetmem gerektiği konusunda cok kararsızım. Genel olarak cok ufak şeyleri bile kafaya takan ve cok uzulen bir yapım var. Ama bu yanımı biraz torpuledim şimdi yine kafaya takıyorum ama cok fazla uzulerek hayatımı etkilemesine izin vermemeye calışıyorum. Zaten bir sure sonra zamanla kendiliğinden cozuluyor ve yeniden kendimi onlarla sarmaş dolaş buluyorum. Ama biliyorum ki bu hisler geri donecek bir suredir boyle devam ediyor cunku. Yıllardır aramıza kimsenin girmesine izin vermedik, aramızdan gidenler oldu ama asla ne geri gelen ne de yeni gelen olmadı. Bazen bu durumda beni sıkıyor.
Hepimizin başka arkadaş cevreleri de var tabi ki ama sacma bir şekilde o cevrelerin birbirine karışmaması gerektiğini duşunuyorlar. Bu yuzden hep beşimiziz.
Annem universiteye gecince daha kalıcı daha uzun sureli gercek dostluklar edineceğimden bahsetmişti keza ablam da aynı şekilde. Fakat boyle bir olayda olmadı maalesef. Galiba artık gunumuzde dostluk kavramı anlamını yitirmiş hep ici boş yuzeysel ilişkiler mevcut bu yuzden de yalnızlık hissi icimden bir turlu gitmiyor. Gercekten cok yakın ve gercek tek bir dost istiyorum. Cok mu zor bulunması?