Herkese merhabalar.Uzun zamandır buradaki konuları dışarıdan takip ediyorum.Artık benimde kimseyle paylaşamayacağım bir sorunum olduğunu farkedince sonunda uye oldum.

Ben evden calışma bahanesiyle cok kucuk yaşta ayrıldım.Daha 17 yaşında stajım icin evden cıktım ve lise biter bitmez meslek hayatına atıldım.Bu arada uzakyol vardiya zabitiyim gemide calışıyorum normalde.Şuanda 25 yaşındayım.Universiteyi acıktan bitirdim.Pandemi dolayısıyla evdeyim ve yalnızım.

Ailem İzmirde yaşıyor onları ara sıra gormeye gidiyorum ama onlardan ayrı yaşamayı ben istedim cunku bir yerden sonra yalnızlığa alışınca aynı evde yapamıyorum.Şuan Muğlanın bir ilcesinde hic tanımadığım bir yerde kışlık kiraladığım evde yaşıyorum.Ara sıra arkadaşlarım gelip gidiyorlar 1 hafta falan kalıyorlar ama farkettim ki ben onlarla da sıkılıyorum.İcimden zaman gecsede artık balkonumda huzurla oturup kahvemi icsem diyorum.

Kimsenin muhabetti sarmıyor uzun sure kimseyi dinleyemiyorum hele ki surekli dert anlatan insanlara hic tahammulum yok.Ben kucuk yaşlarda bir cok şeyle tek başıma mucadele edip kimseye anlatamadığım zorluklar yaşadım, ustesindende geldim ama caba gostermeyip surekli şikayet eden insana 1 dakika bile ayırmak istemiyorum.Zamanında yardım edip pişmanlık yasadığım insanların etkisi buyuk tabii ama yeni insanlarda tanıyasım yok.Onları sorumluluk gibi goruyorum.Sanki birine selam versem başıma dert olacak gibi.

Erkek ilişkileri derseniz o kısım daha korkunc.Malum denizcilik sektorunde gorduğum erkeklerden sonra fazlasıyla soğudum.Sosyal medyada selam yazanı engelleyecek durumdayım.Kacıyorum hep.Evet gecmişte kotu tecrubelerim buna sebep olabilir ama herkes mi boyle?2 yıldır yalnızım ve bazen bununla cok mutluyum bazen biri olsa fena olmazdı diyorum.Tam yeltenecekken kim uğraşacak şimdi onunla diyorum.Biliyorum yaşım daha genc ama evlilik de bana bir o kadar uzak.Kendi duzenimi kurmuş biri olarak bunu biriyle bozmak bana cılgınca geliyor.

Evimde sessiz, yalnız cok mutluyum hanımlar ama bu beni korkutuyor.İnsan kendi kendine konuşurken bile daha cok zevk alır mı arkadaşlarıyla konuşmak varken.Ben alıyorum.Yani kotu insanlarda değiller.Sanırım kronik yalnızlığım var

Off başınızı şişirdim biliyorum ama belki benim gibi olanlar vardır lutfen paylaşın, paylaşın ki hastalıklı olmadığıma inanayım