Birkac yıldır devam eden bir iliskim var. Erkek arkadaşım ilişkinin en başından beri her zaman daha az konuşan daha az ilgilenen biri oldu. Ben eskiden bu konuyu sık sık gundeme getirir ergenler gibi pat engellerdim. Sonra o engeller kalkar bir şekilde iletişime tekrar gecerdik. Kabullenmek istemezdim ama ustune gittikce de daha beter hal almaya başlardı aramalarıma mesajlarıma ısrarla cevap vermezdi. Su an beraberiz yogun bir is hayati olduğu icin pek konuşamıyoruz. Birkac hafta once yine sabah kalkıp mesajları sıraladım ayrılık noktasına kadar getirdim neden hep boyle yapıyorsun yoruluyorum ruhum yoruluyor sen boyle yaptıkca dedi. Sonra kendi kendime enine boyuna duşundum ustune duştukce bağlanmak yerine daha cok uzaklaştırıyorum kendimden dedim. Biliyorum o bana ne kadar ilgi verse de ben doymam ama o oyle biri değil. Surekli tabiri caizse mıc mıc olamaz. Biliyorum iyi biri temiz kalpli ve gercekten seviyorum onu boyle mi kabullenmeliyim? Erkeklerin geneli mi boyle? Bir de artık eskisi kadar sıkboğaz etmemek icin ustune dusmuyorum kendime vakit ayırıyorum. Kendiliğinden bana mesaj atıyor boyle devam edersem ise yarar mi?