Selam herkese,
2 senedir devam eden bir ilişkim var.Erkek arkadaşım cok iyi bir insan ve gercekten kendisine inanılmaz bağlıyım.Hayatıma giren ilk erkek olmasından kaynaklıdır belkide.Ben burada bir bankada calışmaya başlayacağım yakın zamanda.Kendisi de deniz astsubayı olacak.Hepimiz biliyoruz ki seyir sureleri gorev zamanlarının uzunluğu gemide gecirecekleri vakitten dolayısıyla sağlıklı bir aile hayatının olmaması hem kadını hem erkeğide kotu etkiliyor.Erkek arkadaşım bir şekilde halledlir vs dese de evde ona ihtiyacım olduğunda yanımda bulamamak,sofrada tek başıma yemek yemek,yatağımda tek başıma uyumak acaba ne zaman gelicek seyirden,ne zaman gidecek diye duşunmek doğacak cocuğumu babasız buyutmekte istemiyorum.Ona cok ağladım cok dil doktum ama bir şekilde hallederiz burada işsiz mi kalayım gibi şeyler soyluyor.Beni uzen noktada birlikte olmayı tercih etmek yerine keşke seni kendimden soğutabilsem demesi ve elinden bir şey gelmediğini soylemesi.Ustunde cok baskı var ona da bir şey demek istemiyorum ama artık kendimde değilim.Kendimi toparlayamıyorum gelecek ile ilgili plan kuramıyorum.21 yaşındayım.Eğitime gitse eğitim senesi 2 sene,zorunlu gemi gorev senesi 9 sene hayatımızdan11 sene gectip gidecek bile.Hayatımı şuan tamamen kısıtlanmış hissediyorum.Aileme bir şey anlatamıyorum arkadaşlarıma da.Bir kac zamandır duşunmekten sağlık sorunu yaşar oldum.Bana akıl verin destek cıkın lutfen.
Yoksa kendime zarar vereceğim.