Son durum,
Kayinvalidemler 20 gun kadar kaldıktan sonra gittiler. Birazda ben dedim doğumdan sonra daha cok ihtiyacım olur gidin dinlenin diye. Cok teşekkur ettim. Şukur birbirimizden memnun ayrıldık. Hatta gittikleri gunden onceki akşam şalter atmış. Gitmeseler buz dolabı eriyip gidermiş. Ne hayırlı gelinim. )
Teşekkur ediyorum.cevaplar icin de..

Merhabalar...
34 haftalık ikizlere hamileyim. 10 gunden fazla oldu kayınvalidem bize geldi. (Yakın bir şehirde yaşıyor)
Artık evin işlerini yapmakta gercekten zorluk cekiyordum 30. Haftadan beri temizliğe haftada bir abla geliyor, annem de cok yakınımda oturuyor. Babamı yeni kaybettik, annemi yakinimiza taşıdık. Ben de sabahtan anneme gidiyordum, kahvaltıyı, oğlumun derslerini orada yapıyorduk. akşam eşimle eve donuyorduk, yemeği ya annem gonderir ya da eşim yapardı ben de ufak tefek bulaşık işlerini yapardım. Evim duzenli, temiz kalırdı. Camaşır utuyu eşimle birlikte yapardık.

Kayınvalidem cok iyi niyetli biri ama benim tam tersim. Duzeni hic yoktur. Evim felaket halde, temizliğe abla gelmesine de izin vermedi, ben varken gelmesin dedi. Eşimle ablanın gelmesinden bir gun once temizlik yaptılar ama temizlik bile kendini gostermedi duzen olmayınca şimdi kayınvalidem var diye kahvalti, yemek işleri evde oluyor ve butun ev havada, kayınvalidem kendince yazık yardımcı olduğunu sanıyor ama o geldiğinden beri o kadar yoruluyorum ki, yardımcı olduğunu sandığı icin gitmeyi de duşunmuyor gibi...
Arada oruc tutuyor, bu sefer o yorulmasin oruclu diye ben yapıyorum. Tezgahın onune sandalye koyup iş yapıyorum o gormeden. Yapma diyor ama işte insanin annesi gibi olmuyor, duşunemiyor. Yapabildiğimi sanıyor. Eşim de yapamadigini soyle diyor e soyluyorum ama o hic bir iş yapamadigimin farkında değil sanırım. Ya da hissettirmedim bilemiyorum.

Her gun anneme mutlaka gidiyorum cunku yalnız kalsın istemiyorum. Bir iki kez annem de geldi, hastane cantası hazırladık. Ben hastane cantası icin kayinvalidemi bekledim, ona da keyifli olur diye ama pişman oldum o gunde ayrı yoruldum.

Bir de babamı yeni kaybetmisim haliyle arada duygulandıran şeyler oluyor ağlıyorum, ağlama sen hastasın diyor, (sanki hamilelik hastalık) babamla ilgili arkadaşlarının duzenlediği bir program vardı, anma gibi bir de bir hayır yapılmıştı, hayır yapanlara yaptıkları hayırla ilgili durumu bildirmek uzerine bir programdi. Haliyle, babamın nasıl biri olduğunu arkadaşları anlatırken, anılarından bahsederken ağladım. "Bak ağlayacaksan kapatalım."dedi. Deli etti beni. O kızgınlıkla "benim babam oldu babam, şimdi ağlamayacağım da ne zaman agliycam." Dedim. İcimden sen kimsin de kapatiyorsun ya dedim. Zaten programı yatak odamda bilgisari acmış kendi başıma izlemeye niyetim varken eşim geldi, sonra kayınvalidem geldi. Ucumuz oturup yatakta izledik. Bı duşunun goruntuyu. Acimdan birşey demek de istemedim o sırada.

Oğlumun dersleri de cok aksadı yanlış anlaşılsın istemiyorum ama annem universite mezunu, oğlum 1.sinif ona şiir ezberletiyor, okuma yaptiriyor, matematik calışıyorlar vs. Kayınvalidem okuma yazma bilmiyor. Arada hadi oğret babaannene diye ders calıştırıyoruz ama surekli oyunları gıdıklama, boğuşma şeklinde aşırı sirmardi cocuk. Oğluma birşey diyorum kayınvalidem koşup yapıyor, eşimden birşey istiyorum, kayınvalidem zıplayıp yapıyor. Cıldırcam artık sana mı dedim niye kalkıyorsun, oğlunu mu yoruyorum diye duşunuyor anlamıyorum ki.

Daha bunun bebekler doğduktan sonrası da olacaktır. Evlerine gitsinler istiyorum. Kayınpederimin bir zararı yok. Oturur oyle surekli. Kendi halinde. Ama eşimle bı film izleyelim dedik bir suru şey dedi. Ne anlıyorsunuz bundan bilmem ne.

Eşime dedim, gitmek isterlerse kalmaları icin ısrarcı olma diye. Ama şimdi onlarda bize faydalı olduklarını sanıyorlar. Bir eşimin isine yaradi zaten. İstediği her yemeği annesi ayila bayıla yapıyor. Eşime bayram duğun

Ben nasıl kırmadan gidin diyebilirim? İhtiyacımın olmadigini gostermek istedim bugun bulaşık ve camaşır işini yapayim gorsun lazım olmadigini dedim, canım cıktı. Karnım agridi.

Var mı aklına bir yol gelen? Oturup konuşayım mi? Ne diyeyim?

Kırmak asla istemiyorum asla. Eşim benim ailem icin bir cok fedakarlık yapıyor, onları kendi ailesi gibi goruyor, kirmiyor. Her işlerine kosuyor. Babam bile eşimi kastederek olsem gozum arkada kalmaz demisti, gercekten de oyle biridir eşim. Ben de onun ailesine karşı iyi olmak isterim her daim. Ama aynı evde kafayı yiycem artık.

Bebeklerin doğmasına az bir zaman kala evimin cocuğumun duzeni, benim psikolojim alt ust oldu resmen

Uzun oldu kusura bakmayın, cok dertlendim sanırım.

Şoyle bir durum da var,

Gelirlerken eşim getirdi. Ama onun arabasıyla ilgili sıkıntı vardı benim arabamla aynı gun gidip geldi toplamda git gel 6 saat yol yaptı ve alışık olmadığı araba olduğu icin bir hafta beli tutuldu. Kayınvalidem de kimliğini getirmeyi unutmuş. Nerede olduğunu da hatırlamıyorum hic dedi (O kadar dağınık olunca kimlikte evde kayboluyor demek ki) eşimde haliyle ben o yolu tekrar senin arabayla gidemem gozum kesmiyor diyor belki otobusle gidebilirler ama onu da şu hastalık zamanı diyemiyorum.