Herkese merhaba.
30 yaşında 6 yıllık evli 1 cocuğum var 3 yaşında.
Bundan12 yıl once 18 19 yaşlarında gozumde problem var diye kendimi beğenmezdim Allah affetsin. İşe yeni başlamıştım bi adamdan hoşlandım ama abi diyorum cunku benden buyuktu cekingen biriydim benden buyuk olan birine abi abla derdim.
Zaman geldi gecti hoşlandığım adamın bakışları guluşu cok etkiliyor du beni. İş yeri organize ettiği pikniğe gidildi o benimle eş oldu oyunlar vardı eşli oynanan neyse bilek gureşi olacak nasıl heyecanlıyım elimi tutacak diye, sıra bize geldi beni yendi tabi kulağıma eğilip bana aşıksın dimi kucuğum dedi... Zangır zangır titrerdim kıpkırmızı oldum sonra mesaj atmalar falan. Ahh cahil zamanlarım Allah cezamı verseydi o zaman ah keşke nasıl pişmanım nasıl cunku adam evliydi. Bile Bile aylarca kopamadım hatırlamak bile istemiyorum..
Evli sevgili!! Sonra pişman olup cıktım işten, karısı duydu beddua etti bana hak ettimmm taşındık o semtten de artık hic goruşmedim.
Ve evlendim severek cok mutlu bir evlilik herşeyi yılların ardına bırakıp. 2 yıl sonra cocuğum oldu bi sabah eşim telefonunu evde unutmuştu ustte mesaj bildirimi actım baktım iş yerinde hostes kız mesaj atmış. Şoyle icerik - seni uzecek bişey yapmam canım ben daha ne yapayım lutfen beni kırma eşim cevap Tamam seni anliyorum şu an eve geldim musait olunca konuşuruz. Kadın yazmış tuvalette yaz banyoda yaz ama yaz seni kaybetmekten korkuyorum. Tamam eve giriyorum yazmış. Silmeyi unutmuş tabi telefonu almaya gelmişti eve tartıştım, bağır cağır birsuru şey cocuk babannesinden gelince sustum mecbur anlamasın diye. Onu uyutup ağlama krizine girdim.. Kendime kızdım hak ettin sen bunu dedim o kadına bunları Yaşattın hak ettin dedim. Bedduası tuttu demekki. Daha sonra İnternetten escort bakmış oylesine dedi yalvar yakar ağlamalar yine affettim. Cunku kendimi cezalandırıyordum zamanında ettiğimi bulmuştum. Boşanmadım hala evliyim ama canım cok yanıyor ne sevgi kaldı ne aşk bana dokunsun istemiyorum olayların uzerinden 1 yıl gecti normale donduk ama icimde kaldı unutamıyorum. Ben bunları hak ettiğim icin yaşadım biliyorum ama cok zor bişey miş. Hicbir evli kadının ahını aldırmasın kimseye Allah şimdi kendime bile değer vermiyorum bunları ilk defa burada itiraf ediyorum. Anlatacak yakınlıkta kimse yok icimi dokmek istedim.
Normale donmez hayatım biliyorum ama acım nasıl diner. Guclu olmak istiyorum ne yapmam lazım. Kendimi cezalandırmak icin affettim ama icim cok yandı. Goz yaşlarım sabah kirpiğimde tuz olmuştu o zamanlar ağlamaktan. Bunları tanımadığım bir yerde birilerine anlatmak belki biraz rahatlatır diye yazdım umarım Allah gunahını sormaz o kadının umarım hakkını helal eder pişman oldum kendimi cezalandırdım ama aldatılmak kadar acı bir his yaşamamıştım daha once cok acı bişey....
Okuyan herkese teşekkur ederim icimi dokebilmek guzeldi.